چکیده:
هدف از این تحقیق بررسی تاثیر تمرینات زیر بیشینه شنای کرال سینه در شرایط هایپوکسی (کاهش اکسیژن) بر گازهای خونی (%SO2, PH, Hco3, PCo2, Po2) و ظرفیت هوازی مردان شناگر با دامنه سنی 20 تا 25 سال است. بدین منظور از بین 100 نفر دانشجوی رشته تربیت بدنی دانشگاه بوعلی سینا که شنا را آموزش دیده بودند، 38 نفر واجد شرایط، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مساوی (تجربی و کنترل) تقسیم شدند. گروه تجربی تحت تمرینات تناوبی زیر بیشینه شنای کرال سینه با شدت میانگین 60 تا 65 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره (%HR.R) با الگوی هایپوکسی (یک نفس گیری پس از دو تا شش استروک در هر تناوب) به مدت 8 هفته و در هر هفته سه جلسه به مدت 45 تا 60 دقیقه قرار گرفتند. گروه کنترل همان تمرینات را با الگوی تنفس طبیعی (یک نفس گیری پس از دو استروک در هر تناوب) انجام دادند. برای بررسی تغییرات فشار سهمی اکسیژن (PO2)، فشار سهمی دی اکسید کربن (PCo2)، یون بی کربنات (HCo3)، PH و درصد اشباع اکسیژن خون (%SO2)، نمونه خون وریدی آزمودنی ها قبل از تمرین و بعد از اتمام دوره تمرین در حالت استراحت گرفته شد. گازهای خونی%SO2, PH, HCo3, PCo2, Po2 به وسیله دستگاه A.B.C و توان هوازی آزمودنی ها به طور غیرمستقیم با استفاده از تست پله «استراند» اندازه گیری شد. جهت مقایسه اطلاعات حاصل از پیش آزمون و پس از آزمون در هر گروه از آزمون t وابسته و برای مقایسه مقادیر متغیرهای وابسته و گروه ها با یکدیگر از آزمون t مستقل استفاده شد. بر اساس نتایج حاصل، افزایش معنی داری (P<5%) در فشار سهمی دی اکسید کربن خون به مقدار 2.71 میلی متر جیوه (5.5%) کاهشی در درصد اشباع اکسیژن خون برابر 4.63 درصد (9.92%) و افزایشی معادل 0.48 لیتر در دقیقه (13.07%) در توان هوازی مطلق گروه تجربی (Vo2max) به دست آمد. اما در بقیه متغیرها اختلاف معنی داری دیده نشد. یافته های تحقیق نشان می دهد که اجرای این شیوه تمرینی می تواند تغییرات سازگار شونده ای در جهت افزایش توان دستگاه هوازی شناگران مبتدی به وجود آورد.
خلاصه ماشینی:
"به عبارت دیگر، چنانچه شناگران کرال سینه تحت تمرینات تناوبی زیربیشینه در شرایط هایپوکسی به مدت هشت هفته قرار گیرند،آیا رفتار گازهای خونی(به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود)و همچنین عملکرد دستگاه قلبی-تنفسی (شاخص حداکثر اکسیژن(به تصویر صفحه مراجعه شود),(به تصویر صفحه مراجعه شود), PH مصرفی)نسبت به قبل از برنامه تمرین خواهد شد؟ بنابراین،ضرورت انجام تحقیقات مختلف در این زمینه و نیاز جامعه ورزشی به آنها کاملا احساس میشود.
(05/0 (P> (به تصویر صفحه مراجعه شود) شکل 2-مقایسه درصد تغییرات فشار سهمی دیاکسیدکربن خون آزمودنیهای گروه کنترل و تجربی در مرحله پس آزمون 1lشده از گروه تجربی در مراحل پیشآزمون و پس آزمون،نشان میدهد که اجرای تمرینات تناوبی زیربیشینه شنای کرال سینه در شرایط هایپوکسی (یکبار نفسگیری پس از هر 2 تا 6 استروک در 2lهر تناوب)،تغییرات معنیداری(05/0 (P> در فشار سهمی دیاکسیدکربن خون وریدی،درصد اشباع خون وریدی و حداکثر ظزفیت هوازی آزمودنیها بهترتیب به میزان 68/3 میلیمتر جیوه شکل 3-مقایسه درصد تغییرات اشباع اکسیژن خون آزمودنیهای گروه کنترل و تجربی در مرحله پسآزمون (به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود) شکل 4-مقایسه درصد تغییرات حداکثر توان هوازی آزمودنیهای گروه تجربی و کنترل در مرحله پسآزمون 1l(7%)،99/4 درصد(59/10%)و 79/0 لیتر در دقیقه(51/23%)به وجود آورده است(جدول 4)؛اما این تغییرات در سایر متغیرها معنیدار نبود.
4-مقایسه میانگین شاخصهای اندازهگیری شده از گروه کنترل و تجربی در مرحله پسآزمون (مقایسه اثر تمرین در شرایط طبیعی و هایپوکسی) نشان میدهد که در فشار سهمی اکسیژن خون، کاهشی به مقدار83/1 میلیمتر جیوه(69/6%) (شکل 1)و همچنین تغییراتی در افزایش(به تصویر صفحه مراجعه شود) خون برابر 59/0 میلیمول در لیتر و کاهش PH خون(002/0)گروه تجربی نسبت به گروه کنترل بهوجود آمد که این مقادیر از نظر آماری معنیدار نبود(جدول 5)."