خلاصه ماشینی:
"دو مزیت دیگری که فراتحلیل بر مرورهای نقلی مرسوم دارد این است:(الف)استفاده از تکنیک کمی سازی(یعنی اندازه اثر که مثلا از مقدار اثر تمرین ورزشی تخمینی عینی به دست میدهد)، و (ب)توانایی مطالعه مغایرهای اثر گذار بالقوه برای تعین این که آیا آنها بر رابطه تمرین-سلامتی روانی اثر میگذارند یا خیر؟با این حال، مرورهای اخیر(ماتری، در حال انتشار)اظهار کردهاند که فراتحلیلها، نتایج حاصل از متغیرهای اثر گذار را نادیده گرفتهاند.
این مرورهای روایی مرور جامع تازهتری را که درباره تمرین بدنی مزمن و خودسنجی اضطراب انجام شد(لیث1994) و نشان داد که 73 درصد از 56 پژوهش اثر کاهش دهنده اضطراب را گزارش کردند، حمایت میکنند.
به طور خلاصه اکثریت وسیعی از مرورهای روایی و تمام مرورهای فراتحلیلی از این نتیجه گیری حمایت میکنندکه در پژوهشهای منتشر شده در سالهای بین 1960 تا 1992، رابطه کم تا متوسطی بین کاهش اضطراب و تمرین بدنی شدید و مزمن وجود دارد(لندرز و پتروزلو 1994).
پژوهشهایی که پس از 1989 انجام شد(لندرز و پتروزلو 1994؛تیلور، در حال انتشار)نتایج درهم آمیختهای داشت و به طور کلی نشان داد که تمرین بدنی اثری بر کاهش اضطراب دارد که با سایر روشهای غیر دارویی کاهش دهنده اضطراب قابل مقایسه است.
این یافته که تمرین هوازی میتواند اضطراب را مانند سایر روشهای رایج برای کاستن اضطراب کاهش دهد با ارزش است، زیرا تمرین بدنی سودمندیهای سلامتی بخش دیگری نیز(قلبی- عروقی، ماهیچهای و کاستن وزن)دارد.
متغیرهای مداخلهگر علاوه بر این اثرات کلی، برخی از فراتحلیلها (لندرز و پتروزلو 1994؛پتروزلو و همکاران 1991)توانستند چند متغیر را که بر رابطه بین تمرین و کاهش اضطراب اثر میگذارند شناسایی کنند."