چکیده:
هدف از این پژوهش مطالعه اثر ورزش درماندهساز بر استرس اکسایشی و آنزیم
کراتین کیناز در دانشجویان ورزشکار است.بدینمنظور 40 دانشجوی داوطلب(میانگین سنی
7/1-+4/23 سال، قد 76/4-+5/169 سانتیمتر، وزن 2/6-+67 کیلوگرم، IMB 7/1-+53/23
و xam2oV 34/4-+33/48 میلیلیتر برای هر کیلوگرم از وزن بدن در دقیقه)انتخاب و
مالون دیآلدئید( ADM ) یا SRABT 1 ، پروتئین کربونیل شده ( PC )آنها
بهعنوان شاخصهای استرس اکسایشی و KC شاخص آسیب عضلانی قبل و بعد از ورزش
درماندهساز روی چرخ کارسنج اندازهگیری شد.با استفاده از فرمول دیل و کاستیل
تغییرات ناشی از کاهش حجم پلاسما پساز ورزش درماندهساز (1). etcsrtsbus
evitcaer dicA cirutibraboihT افزایش معنیدار نمییابد(بهترتیب 359/0 p و 301/0 p
).ولی kc افزایش معنیداری مییابد (001/0 p و973/0 p ، 06/0 p
)بهطورکلی نتیجه پژوهش نشان میدهد که ورزش درماندهساز باعث افزایش استرس
اکسایشی در ورزشکاران نمیشود، ولی آسیب عضلانی ایجاد میکند و آسیب عضلانی و استرس
اکسایشی ارتباط مستقیمی باهم ندارند.
خلاصه ماشینی:
"بدینمنظور 40 دانشجوی داوطلب(میانگین سنی 7/1-+4/23 سال، قد 76/4-+5/169 سانتیمتر، وزن 2/6-+67 کیلوگرم، IMB 7/1-+53/23 و xam2oV 34/4-+33/48 میلیلیتر برای هر کیلوگرم از وزن بدن در دقیقه)انتخاب و مالون دیآلدئید( ADM ) یا SRABT 1 ، پروتئین کربونیل شده ( PC )آنها بهعنوان شاخصهای استرس اکسایشی و KC شاخص آسیب عضلانی قبل و بعد از ورزش درماندهساز روی چرخ کارسنج اندازهگیری شد.
بنابراین سؤال اساسی این پژوهش آن است که آیا فعالیت بدنی در ورزشکاران باعث استرس اکسایشی میگردد؟ ضمنا درباره علت آسیب عضلانی فرضیههای زیادی ارائه شده، یکی از این فرضیهها بر نقش رادیکالهای آزاد در آسیب عضلانی تأکید دارد.
اندازهگیری شاخصهای استرس اکسایشی و آسیب عضلانی برای اندازهگیری ADM از یک معرف رنگی به نام تیوباز بیتیوریک اسید استفاده شد.
برای اندازهگیری KC از معرفهای رنگی آلفانفتول و دیاستیل استفاده شده این معرفها به نمونه سرم و بلانک اضافه گردید و پس از طی مراحل آزمایش، شدت جذب نمونهها توسط اسپکتروفتومتر در طیف 520 نانومتر در برابر بلانک اندازهگیری شد.
میزان ارتباط شاخص آسیب عضلانی با شاخصهای استرس اکسایشی درماندهساز به طور معنی دار افزایش نیافته است(به ترتیب 301/0 p و 359/0 p ).
به هر حال علیرغم افزایش استرس اکسایشی ما آسیب عضلانی را بعد از ورزش درماندهساز در این ورزشکاران مشاهده کردیم.
دیوتی و همکارانش (1990)، اینایاما و همکارانش(1996)افزایش KC یا سیب عضلانی را متعاقب ورزش علیرقم عدم افزایش استرس اکسایشی در ورزشکاران مشاهده کردند (5، 8)که همسو با یافتههای ما میباشد."