چکیده:
هدف این پـژوهش بررسـی واژه تربیـت در متـون اسـلامی اسـت بـه ایـن منظـور فـرآن کـریم ، نهج البلاغه ، صحیفه سجادیه وکتب ادعیه و مجموعه بحارالانوار به عنوان جامعـه در نظـر گرفتـه شد و نمونه در اینجا همان جامعه بوده است . پس از بررسی کامل این متون ، ایـن نتیجـه حاصـل شد که واژه تربیت از ریشه ربو و به معنای بزرگ کردن است و نه به معنایی که امروز از تربیت برداشت می شود و منظور رشد و شکوفایی استعدادها و توانمندی های فرد است .
خلاصه ماشینی:
بررسی واژه تربیت در قرآن و سنت (نقدی بر بکارگیری واژه تربیت در معانی دینی ) 1 سید صدرالدین شریعتی تاریخ وصول : ٩٠/٧/١٠ تاریخ پذیرش :٩١/١/٣٠ چکیده هدف این پـژوهش بررسـی واژه تربیـت در متـون اسـلامی اسـت بـه ایـن منظـور فـرآن کـریم ، نهج البلاغه ، صحیفه سجادیه وکتب ادعیه و مجموعه بحارالانوار به عنوان جامعـه در نظـر گرفتـه شد و نمونه در اینجا همان جامعه بوده است .
آیه ٢٤ و٢٣ سوره اسراء در حوزه رابطه فرزند با خانواده است و به ویژه با پـدر ومادرکـه این طور شروع می شود: (وقضی ربک الا تعبـدوا لاایـاه وبالوالـدین احسـانا) در ابتـدای آیـه بـه فرزندان دستور می دهد که (و قل رب ارحمهما) در مقابل گرفتاری هـا، معصـیت و یـا تخلفـات والدین برای رشد معنوی آنها دعا کـن و بگـو(رب ارحمهـا کمـا ربیـانی صـغیرا) کـه در اینجـا "ربیانی " فعل تثنیه "ربا" است و معنای آن چنـین اسـت کـه خـدایا همـان طـور کـه وقتـی مـن کوچک بودم پدر و مادر مرا بزرگ کردند، تو هم به آنان رحم کن .
بحث و نتیجه گیری واژه ها و اصطلاحاتی که در قرآن کریم و صحیفه سجادیه و نهج البلاغه و ادعیه و منابع حدیثی به کار رفته است ، این واقعیت را نشان می دهد که کلمه تربیت در مفاهیم قرآنی و روایـی صـرفا در حوزه نمو است (نما، ینمو).