چکیده:
هدف این پژوهش، بررسی رابطه هوش معنوی و هوش هیجانی با خودکارآمدی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول بود. این پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. نمونه آماری شامل 340 نفر بود که به روش تصادفی چندمرحله ا ی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه هوش معنوی، هوش هیجانی و خودکارآمدی عمومی استفاده شد. داده ها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون به شیوه گام به گام و واریانس چندمتغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که هوش معنوی، رابطه مثبت و معناداری با خود کارآمدی دارند. بین هوش هیجانی و چهار مولفه آن (خودآگاهی، خودکنترلی، مهارت ها ی اجتماعی و خود انگیزی)، با خودکارآمدی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین مولفه های خودکنترلی و مهارت های اجتماعی، رابطه مثبت و معنا داری با هوش معنوی داشتند، اما بین مولفه های هوش معنوی با هوش هیجانی، رابطه معناداری وجود نداشت. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که به ترتیب، مولفه های خودآگاهی، خودکنترلی، تفکر وجودی انتقادی، مهارت های اجتماعی، معناسازی شخصی بهترین پیش بینی کننده خودکارآمدی هستند و بین دختران و پسران به لحاظ همدلی و خودکنترلی تفاوت معناداری وجود دارد.
This research aims to investigate the relationship of spiritual intelligence and emotional intelligence with self-efficiency among the students of Dezful Islamic Azad University. The population sample consists of 340 students who were randomly chosen by using a multi-stage method. A questionnaire about spiritual intelligence، emotional and general self-efficacy was used for collecting the data. The data Pearson’s correlation coefficient، step-by step Regression and multi-variable variance were used for analyzing the data. The results show that spiritual intelligence has a positive and significant relationship with self-efficacy. Emotional intelligence and its four elements (self-awareness، self-control، social skills، and self-motivation) have a positive and significant relationship with self-efficacy. Similarly the components of self-control and social skills have a positive and significant relationship with spiritual intelligence، but no significant relationship is detected between the components of spiritual intelligence and emotional intelligence. The results of Regression analysis shows that self-awareness، self-control، critical existential thought، social skills، and personal meaning-making، respectively، are the best predictors of self-efficacy، and there is a significant difference between males and females in terms of empathy and self-control.
خلاصه ماشینی:
"نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که به ترتیب، مؤلفههای خودآگاهی، خودکنترلی، تفکر وجودی انتقادی، مهارتهای اجتماعی، معناسازی شخصی بهترین پیشبینیکننده خودکارآمدی هستند و بین دختران و پسران به لحاظ همدلی و خودکنترلی تفاوت معناداری وجود دارد.
نتایج بیانگر این بود که بین هوش هیجانی و مؤلفههای خودآگاهی، خودگردانی و مهارتهای اجتماعی مدیران، با خودکارآمدی آنان رابطه معنادار وجود دارد.
<رجوع شود به تصویر صفحه> </رجوع شود به تصویر صفحه></رجوع شود به تصویر صفحه> همانطور که در جدول 2 ملاحظه میشود، بین نمره هوش معنوی (176/0r=)، مؤلفه تفکر وجودی (164/0r=)، آگاهی متعالی (183/0r=)، معناسازی شخصی (154/0r=) و گسترش آگاهی (152/0r=)، با خودکارآمدی دانشجویان رابطه معناداری وجود دارد.
<رجوع شود به تصویر صفحه> همان طور که در جدول 4 مشاهده میشود، سطوح معناداری همه آزمودنیها، بیانگر این هستند که بین دختران و پسران، حداقل به لحاظ یکی از متغیرهای خودکارآمدی، هوش معنوی یا هوش هیجانی و مؤلفههای آنها، تفاوت معناداری وجود دارد.
نتایج دیگر پژوهش حاضر، بیانگر این بود که بین هوش هیجانی و مؤلفههای آن و خودکارآمدی دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.
از نتایج تحلیل رگرسیون در جدول 3 نیز میتوان گفت: از بین ابعاد هوش معنوی، سه مؤلفه تفکر وجودی انتقادی، معناسازی شخصی و گسترش آگاهی توانایی بیشتری در پیشبینی خودکارآمدی دارند.
Abdolvahabi, Z, &amp; et al, 2012, Relationship between emotional intelligence and self-efficacy in practical courses among research among physical education teachers, European Journal of Experimental Biology, v.
R, &amp; Ghanizadeh, A, 2011, Emotional intelligence and self-efficacy:A case of Iranian EFL university students, International Journal of Linguistics, v."