چکیده:
:هدف از انجام این پژوهش، بررسی و مقایسه سه روش تمرین پلایومتریک(پرشهای
عمقی)بر شاخصهای الکترومایوگرافی(آمپلی تود یا طول امواج و فرکانس یا تعداد
پتانسیلهای عمل عضلات پهن داخلی و راست رانی)در ورزشکاران 16 تا 18 سال باشگاهی
است.در این مطالعه، 45 نفر از دانشآموزان دبیرستان تربیت بدنی و علوم ورزشی«پوریای
ولی تهران»، به روش تصادفی انتخاب و پس از انجام آزمون توانایی برای شرکت در تمرین
پرشهای عمقی، به سه گروه 15 نفری تقسیم شدند.هر سه گروه به مدت 16 جلسه، تمرین
پرشهای عمقی را به سه شکل متفاوت انجام دادند.آزمودنیها بدین تربیت تمرینهای را به
اجرا درآوردند:گروه A ، پرشهای عمقی با کمترین زمان تماس پاها به زمین در لحظه
فرود و بلافاصله حداکثر پرشهای عمودی( T/H-JD یا JDB )، آزمودنیهای
گروه B ، پرشهای عمقی با حداکثر سه ثانیه مکث در فرود، همراه با خم کردن
زانوها و در پی آن حداکثر پرشهای عمودی( H-JD یا JMC )و آزمودنیهای گروه
C ، پرشهای عمقی همانند گروه B اما همراه با جلیقههای حاوی وزنه( H/W-JD
یا JWMC ).ارتفاع سکوی پرشهای عمقی و ارتفاع پرشهای عمودی برای همه آزمودنیها
در سه گروه یکسان و به ترتیب 40 و 70 سانتیمتر بود.برای اندازهگیری شاخصهای
الکترومایوگرافی از دستگاه GME استفاده شد.اندازهگیریها در سه مرحله پیش،
میان و پس آزمون تکرار شد.نتایج آزمون تحلیل واریانس AVONA ، با مقایسه میانگین شاخصهای
الکترومایوگرافی در سه مرحله مذکور به طور جداگانه نشان دادند که در آمپلیتود عضله
پهن داخلی، تغییرات ایجاد شده فقط در آزمودنیهای گروه A از نظر آماری معنادار
نبود(8% P ).اما در مورد گروه B ، با استفاده از روش DSL مشخص شد،
از مرحله میان تا پس آزمون کاهش معناداری اتفاق افتاده است(1% P ).گروه C
نیز از مرحله پیش تا پس آزمون باکاهش معنا داری همراه بود(002/0 P ).همین
نتایج در خصوص آمپلیتود عضله راست رانی در سه گروه تکرار شد. نتایج مربوط به
فرکانس عضلات پهن داخلی و راست رانی نشان داد، در گروه A ، افزایش معناداری رخ
داده است(004/0 P )و (001/0 P )، در حالی که در دو گروه B و C
تغییرات معنادار نبودند(51/0 P )، (29/0 P )، (17/0 P )و(26/0
P ).
خلاصه ماشینی:
"چکیده:هدف از انجام این پژوهش، بررسی و مقایسه سه روش تمرین پلایومتریک(پرشهای عمقی)بر شاخصهای الکترومایوگرافی(آمپلی تود یا طول امواج و فرکانس یا تعداد پتانسیلهای عمل عضلات پهن داخلی و راست رانی)در ورزشکاران 16 تا 18 سال باشگاهی است.
در این بررسی، پژوهشگر به دنبال میزان تأثیرگذاری انواعی از پرشهای عمقی، بر متغیرهای مؤثری همچون آمپلیتود و فرکانس امواج الکتریکی عضلات درگیر فعالیت، در برتری ورزشکاران است و اینکه چه نوع پیامدهای عصبی-عضلانی باشرکت در چند جلسه تمرین پرشهای عمقی رخ خواهد داد؟ روششناسی تحقیق در این بخش از مقاله، به ترتیب به این موارد اشاره خواهد شد:تعریف جامعه آماری، چگونگی انتخاب نمونهها، معرفی گروهها، توصیف متغیرهای پژوهش، مرحلههای اجرای پژوهش و روشهای آماری مورد استفاده در تجزیه و تحلیل یافتههای پژوهش.
میانگین تغییرات بلندی امواج الکتریکی عضله(آمپلیتود)راست رانی آزمودنیها در سه مرحله پیش، میان و پسآزمون بحث و نتیجهگیری با توجه به نتایج متفاوتی که در خصوص اثر بخشی تمرینهای پلایومتریک به ویژه پرشهای عمقی گزارش شدهاند، پژوهش حاضر با استفاده از سه روش متفاوت از این نوع تمرینها به بررسی و مقایسه پیامدهای عصبی-عضلانی از دیدگاه GME ، با هدف میزان اثربخشی تمرینهای مورد نظر روی ورزشکاران 16 تا 18 ساله میپردازد.
نتایج آزمون تحلیل واریانس در خصوص میانگین آمپلیتود امواج الکتریکی عضله پهن داخلی آزمودنیهای گروه C در مرحلههای پیش، میان و پس آزمون نشان دادند، از مرحله پیش تا پسآزمون، تغییرات معنادار آماری وجود دارند و با استفاده از روش DSL مشخص شد که تفاوت معنادار آماری مربوط به مرحله پیش تا پسآزمون باکاهش قابل توجهی به میزان 123 میکروولت و مرحله میان با پسآزمون با کاهشی به میزان 158 میکروولت همراه بوده است."