چکیده:
هدف این تحقیق، مقایسه اثر دو نوع بازخورد بینایی و حس حرکت، بر یادگیری
مهارت دریبل بسکتبال در دانشآموزان است، تا پاسخ کاربردی مناسبی در اختیار مربیان
و بازیکنان این رشته ورزشی بگذارد.32 دانشآموز کلاس دو تجربی 16 تا 18 ساله
دبیرستان شهید رجایی منطقه چهار تهران، به طور داوطلبانه به عنوان نمونه تحقیق
برگزیده شدند.آزمودنیها همگی مبتدی بودند و تمرینهای منظمی در رشته بسکتبال
نداشتند، از این رو، تصادفی به دو گروه 16 نفره تقسیم شدند.آنها طبق برنامه تنظیمی،
سه روز در هفته و هر جلسه 15 دقیقه، برنامه تمرین دریبل بسکتبال را به مدت هشت هفته
تمرین کردند.گروه اول بااستفاده از نقابی مخصوص با هدف محدودیت بینایی و گروه دوم
بدون استفاده از نقاب به تمرین پرداختند.نتایج نشان دادند، یادگیری مهارت دریبل
بسکتبال در آزمودنیهایی که با استفاده از بازخورد بینایی علاوه بر حس حرکت به تمرین
پرداختهاند، قابل توجه و از نظر آماری معنادار بوده است(05/0 P ).به طور کلی،
یافتههای این تحقیق بیانگر تأثیر مثبت بازخورد در یادگیری با تأکید بر نقش بازخورد
بینایی در یادگیری مهارت دریبل بسکتبال است.
خلاصه ماشینی:
"نتایج نشان دادند، یادگیری مهارت دریبل بسکتبال در آزمودنیهایی که با استفاده از بازخورد بینایی علاوه بر حس حرکت به تمرین پرداختهاند، قابل توجه و از نظر آماری معنادار بوده است(05/0 P ).
زیرا این روش به طور غیر مستقیم بر توانایی حس حرکت اثر میگذارد(بینایی تنها حسی است که میتوان استفاده از آن را محدود کرد دیگر حواس همیشه فعال هستند و اطلاعات را مرتبا در دسترس فرد قرار میدهند).
بنابراین پژوهش حاضر بر آن است تا روشن کند که در آموزش و اجرای مهارت دریبل بسکتبال، نقش بازخورد و حواس چگونه هستند، حواس بینایی و حس حرکت از چه اهمیتی برخوردارند و در پردازش و بازخورد اطلاعات بیرونی و درونی کدامیک مؤثرند تا از طریق اطلاعات حاصله، بتوان اطلاعات علمی لازم را در آموزش و اجرای مهارت مذکور در اختیار مربیان و رزشکاران این رشته قرار داد.
یادگیری مهارت دریبل بسکتبال در گروه تجربی 2، با استفاده از بازخورد حس حرکت در تمرینها افزایش یافته است و در شکل 2، این افزایش در بعضی مواقع مشاهده میشود.
بحث و نتیجهگیری نتایج این تحقیق نشان میدهند، استفاده از بازخورد در یادگیری و اجرای مهارت دریبل بسکتبال به عنوان یک سیستم پردازش اطلاعات و تصحیح حرکات، عامل مؤثری است و در گروه تجربی 1 (بازخورد بینایی)و گروه تجربی 2(بازخورد حس حرکت)دارای آثار مثبت یادگیری بوده است.
شاید علت این ناهمخوانی، شرکت دادن ورزشکاران ماهر در رشتههای گلف، سافتبال و بدمینتون بوده است که آنها با توجه به مهارت خود، بدون استفاده از بازخورد بینایی و با تکیه بر حس حرکت توانستهاند، حرکات را به نحو مورد قبولی انجام دهند (1)."