چکیده:
هدف از تحقیق حاضر، مقایسه اثر تمرین کششی ایستا و سه نوع تمرین FNP
با نامهای ایست-رهایی، انقباض-رهایی، ایست-انقباض-رهایی روی پیشرفت انعطافپذیری
عضلات همسترینگ بوده همچنین روایی آزمون بشین و برس، در این تحقیق ارزیابی مجدد
شد.در این تحقیق، 75 دانشجوی دختر 18 تا 24 ساله شرکت کردند.آزمودنیها با توجه به
نمرههای انعطافپذیری رتبهبندی و بر اساس رتبهها، به طور«تصادفی لایهای»به پنج
گروه همگون(چهار گروه تجربی و یک گروه شاهد)تقسیم شدند.مدت زمان تمرینهای کششی شش
هفته بود که هفتهای سه بار و هر بار 20 دقیقه انجام میشد.این تمرینها از نظر مدت
و شدت یکسان بودند و اصل اضافهبار نیز برای آنها به طور یکنواخت در نظر گرفته
شد.بعد از پایان این دوره، مجددا از آزمودنیها آزمون انعطافپذیری به عمل آمد.سپس
با استفاده از تحلیل واریانس عاملی، یافتههای تحقیق تجزیه و تحلیل شدند.نتایج تحقیق نشان دادند، تمام گروههای تجربی نسبت به گروه گواه به طور
معناداری(01/0 P در انعطاف پذیری پیشرفت داشتند.در بین گروههای تجربی، گروه
ایستا افزایش بیشتری نسبت به سه گروه دیگر نشان داد. ولی این تفاوت از نظر آماری
معنادار نبود.همچنین، پارامترهای آنترومتریکی(قد، وزن، طول دست،
پا، قد نشسته و نسبتهای دست و پا به طول قد)با میزان انعطافپذیری
اولیه و با میزان پیشرفت در انعطافپذیری، هیچ گونه رابطه معناداری نداشتند.بدین
دلیل، روایی آزمون بشین و برس مجددا تأیید شد. براساس تحقیق حاضر میتوان نتیجه
گرفت، هم تمرین کششی ایستا و هم تمرینهای FNP (صرفنظر از تکنیک به کار رفته)هر
دو بر پیشرفت انعطافپذیری موثرند.بنابراین، معیار ارجحیت یکی بر دیگری را باید با
توجه به علائق و محدودیتهای فردی جستجو کرد و نه از نظر پیشرفت بهتر.همچنین، از
آزمون بشین و برس استاندارد میتوان برای اندازهگیری انعطافپذیری عضلات همسترینگ
استفاده کرد.
خلاصه ماشینی:
"چکیده:هدف از تحقیق حاضر، مقایسه اثر تمرین کششی ایستا و سه نوع تمرین FNP با نامهای ایست-رهایی، انقباض-رهایی، ایست-انقباض-رهایی روی پیشرفت انعطافپذیری عضلات همسترینگ بوده همچنین روایی آزمون بشین و برس، در این تحقیق ارزیابی مجدد شد.
همچنین، رابطه برخی از اندازههای آنتروپومتریک بدن و میزان انعطافپذیری ناشی از آزمون بشین و برس نیز در این تحقیق بررسی میشود.
اطلاعات توصیفی و ضرایب همبستگی مورد مطالعه در 75 آزمودنی (به تصویر صفحه مراجعه شود)تحلیل واریانس پیشآزمون انعطافپذیریاطلاعات مربوط به این نوع تحلیل، در جدول 2 در ستون انعطافپذیری ابتدایی ارائه شده است.
همچنین بیان شده است که در گروه ایستا، درد عضلانی ناشی از تمرینهای کششی کمتر از گروههای دیگر بوده است که در نتیجه، انجام تمرینها را آسانتر کرده است(14)شاید علت پیشرفت نسبتا کم گروههای FNP نسبت به گروه ایستا این باشد که گیرندههای حسی فعالکننده ریلاکس عضلانی، احتمالا به خوبی تحریک نشدهاند که تحریک شدن این گیرندهها هم به نوبه خود میتواند، به علت کم بودن زمان کششی(10 ثانیه و کمتر)باشد.
در مرجع 4 نیز، بین طول پا و آزمون بشین و برس نیز رابطه معناداری گزارش شده است(05/0 P )، ولی مرجع 5 این (به تصویر صفحه مراجعه شود)شکل 3.
نیافتن رابطه قابل ملاحظهای بین اندازههای آنتروپومتریک بدن(وزن، قد، شاخص توده جسمانی، طول دست، طول پا، قد نشسته، نسبت طول دست به قد و نسبت طول پا به قد)با انعطافپذیری اولیه و میزان پیشرفت در انعطافپذیری، به نوعی مجددا روایی آزمون استاندارد بشین و برس را برای آزمودنیهای معمولی تأیید میکند."