چکیده:
وابستگی به مواد یک اختلال مزمن و عود کننده استا که هزینه سنگینی بر افراد، خانواده ها، اجتماعات و ملل تحمیل می کند. معتادان توانایی خود را برای مقاومت در برابر مواد از دست می دهند و این مساله اغلب منجز به رفتارهای خود تخریبی و خود انهدامی می گردد. جنایت ها و خشونت های ناشی از سوء مصرف مواد نیز یکی دیگر از ابعاد منفی این موضوع می باشد. اما سوء مصرف مواد قابل پیشگیری است امروزه طیف وسیعی از برنامه ها پیشگیری با مخاطبان و پیام های مختلف در سطح جهان طراحی و اعمال می شوند که کارایی آنها توسط مطالعات متعددی تایید شده است. این برنامه در موقعیتهای مختلف تحصیلی -آموزشی ، اجتماعات عمومی، باشگاههای ورزشی و حتی زندانها قابل اجرا می باشند. این مقاله ضمن تعریف مفاهیم، با مروری بر تاریخچه ایجاد برنامه های پبشگیری به توصیف چند نمونه از این برنامه ها که نتایج مثبت قابل توجهی داشته اند می پردازد.
خلاصه ماشینی:
"مخاطبان پیشگیری ثانویه افرادی هستند که پس از مصرف مواد هنوز علائم بیمار گونهای نشان ندادهاند، اما در معرض خطر ابتلاء به مشکل قرار دارند (Green Wood 1992)،یعنی هدف آن غربال کردن و درمان در مراحل اولیه است(Boevin Botvin 1997).
تقسیمبندی دیگری از پیشگیری،برنامهها را با توجه به مخاطبان آنها به 3 گروه تقسیم میکند:برنامههای همگانی universal programs که جمعیت کلی را مد نظر دارند مثل تمام دانش آموزان یک مدرسه؛برنامههای انتخابی selective programs که معطوف به گروههای در معرض خطر یا زیر مجموعه هایی از جمعیت کلی هستند مثل فرزندان مصرف کنندگان مواد یا دانش آموزانی که موفقیتهای تحصیلی کمی داشتهاند و برنامههای شاخص indicated programs که برای مصرف کنندگان فعلی یا افرادی که رفتارهای خطرساز دیگری دارند طراحی شده است(Program 1997).
آموزش مهارتهای مقاومت این مداخلات به منظور افزایش آگاهی افراد(بخصوص دانش آموزان)از گونههای متاوت تاثیرگذاری اجتماع بر شروع مصرف مواد مخدر طراحی شدهاند این برنامهها به طور ویژه ای تاکید دارند به دانش آموزان بیاموزند در مقابل فشارهای گروه همسالان برای سیگار کشیدن یا مصرف مواد مقاومت کنند.
این بخش به منظور بالابردن آگاهی از تاثیرات اجتماعی در مصرف مواد،تصحیح این مفهوم غلط که همه مواد مصرف میکنند و گسترش هنجارهای ضد مواد،آموزش مسائل مربوط به پیشگیری و سوءمصرف و آموزش مهارتهای مقاومت طراحی شده است.
مدلهای الکل، تنباکو و مواد دیگر که بر مبنای مدل بهداشت عمومی هستند،از رویکردهای چندگانه طراحی شده برای تمام سطوح جهت تغییر گروه میزبان host (رفتار افراد)،واحد(در دسترس بودن)،محیط اجتماعی و تعامل این سه استفاده میکنند."