چکیده:
درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد یک پیشرفت انقلابی در روانشناسی است که ابتدا برای درمان اضطراب و افسردگی به وجود آمده است. اصول برآمده از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند در دامنه وسیعی از مشکلات انسان از جمله ازدواج و زوجدرمانی مورد استفاده قرار گیرد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر کاهش پریشانی و پریشانی بین فردی زوجها در میان زوجهای مراجعهکنندهی شهرستان دزفول بود. جامعهی پژوهش شامل کلیهی زوجهای مراجعهکننده به کلینیک روان شناختی اداره آموزش و پرورش شهرستان دزفول در سال 1392 بود. نمونهی پژوهش شامل 3 زوج (6 نفر) از افراد مراجعه کننده به این کلینیک بود که با توجه به پرسش نامهی نتایج (پیآمد) 45.2 (45.2-OQ) و مقیاس سازگاری زوجی(DAS) جزء زوجهای پریشان قرار گرفتند. روش نمونهگیری در این پژوهش نمونهگیری هدفمند بود، به این صورت که زوجها پس از احراز شرایط ورود و پر کردن پرسشنامهها وارد دورهی درمانی میشدند. در این پژوهش از طرح آزمایشی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه ناهمزمان استفاده شد. پروتکل درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در سه مرحلهی خط پایه، مداخلهی 12 جلسهای و پیگیری 1 ماهه اجرا گردید و آزمودنیها قبل از درمان، میانهی درمان، پایان درمان و 1 ماه پس از پایان درمان به پرسش نامه نتایج (برآمد) 45.2 (45.2-OQ) پاسخ دادهها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا (RCI) و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر همهی متغیرهای مورد مطالعه تاثیر مطلوب دارد.
Acceptance and Commitment Therapy (ACT) is a revolutionary new development in human psychology. Originally developed for treating anxiety and depression, the principles of ACT can be applied to a broad range of human concerns, including marriage and couple therapy.The aim of this study was to investigate the effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) to reduce psychological distress and interpersonal distress among couples of Dezful. The population included all the couples that refered to the counseling center of the Education office. The sample consisted of 3 couples that were selected according to the results of the Outcome Questionnaire 45.2 (45.2-OQ) and the Dyadic Adjustment Scale (DAS). Non-congruent multiple baseline experimental single case study was used as the method of the present study. The Acceptance and Commitment Therapy protocol was carried out in three phases of the intervention (Baseline, 12 sessions, and a one- month follow-up). Participants completed the Outcome Questionnaire 45.2 (45.2-OQ). before the treatment, during the treatment, and one month after the treatment had ended.
Data were analyzed using visual inspection, the improvement percentage formula and the reliable change index (RCI) strategies. Results showed that the Acceptance and Commitment Therapy (ACT) has positive effects on all the variables of the study.
خلاصه ماشینی:
اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) در درمان پریشانی زوجها Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) in the Treatment of Distressed Couples عباس امان الهی 1 نرگس حیدریان فر 2 رضا خجسته مهر 3 مهدی ایمانی 4 Abbas Amanelahi Narges Heydarianfar Reza Khojastehmehr Mehdi Imani چکیده درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد یک پیشرفت انقلابی در روانشناسی است که ابتدا برای درمان اضطراب و افسردگی به وجود آمده است.
با توجه به مطالب بیان شده این پژوهش در پی بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش پریشانی روانی و بین فردی زوجهای پریشان است.
علاوه بر این چنانچه جدول 2 نشان میدهد در مرحلهی پیگیری میزان شاخص تغییر پایا در هر سه زوج بیانگر تأثیرات و موفقیت درمانی است بنابراین میتوان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش پریشانی روانی زوجها مؤثر بوده است.
26 نمودار 2روند تغییر نمرههای زوجها در خرده مقیاس پریشانی بین فردی (پرسشنامهی نتایج) در مراحل خط پایه، مداخله و پیگیری یک ماهه جدول 3 نشان میدهد که نمرههای پریشانی بین فردی هر سه زوج با داشتن نوساناتی، در پایان درمان کاهش یافته است و این کاهش در مرحلهی پیگیری (به جز زوج دوم) نیز ادامه داشته است.
علاوه بر این چنانچه جدول 3 نشان میدهد در مرحلهی پیگیری میزان شاخص تغییر پایا در دو زوج از نظر بالینی بیانگر موفقیت درمانی است بنابراین میتوان نتیجه گرفت میزان اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش پریشانی بین فردی زوجها در حد مطلوبی بوده است.