چکیده:
وابستگی دو سویه رشد اقتصادی و تامین اجتماعی و دستیابی به نرخ بهینه مالیات بر درآمد بخش خصوصی، نیازمند هماهنگی پایدار بین سیاستهای کلان اقتصادی با برنامههای تامین اجتماعی است. به همین منظور، در این مقاله تلاش شده تا با استفاده مدل تعادل عمومی قابل محاسبه، آثار رفاهی ناشی از افزایش پوشش تامین اجتماعی که منابع مالی مورد نیاز آن از طریق افزایش مالیات بر درآمد بخش خصوصی تامین می گردد، بر اقتصاد ایران مورد بررسی قرار گیرد. برای این منظور سناریوهای مختلف از افزایش در نرخ مالیات بر بخش خصوصی و تخصیص آن به تامین اجتماعی بخش خصوصی، در نرم افزار GAMSشبیه سازی، و آزمون شده است. نتایج شبیه سازی تمامی سناریوهای افزایش در نرخ مالیات بر درآمد تا سقف دو برابر نرخ موجود و در مقابل گسترش پوشش تامین اجتماعی، با استفاده از منابع کسب شده از طریق این افزایش نرخ مالیات، نشان می دهد که تولید ناخالص داخلی، به عنوان مهمترین شاخص رفاه اقتصادی به صورت کاهنده افزایش خواهد یافت. در میان سناریوهای مختلف افزایش نرخ مالیات، افزایش 70 درصدی، بیشترین تاثیر را بر تولید ناخالص داخلی به جای خواهد گذاشت. در نتیجه، سناریوی افزایش 70 درصدی در نرخ مالیات را می توان به عنوان سناریوی بهینه در دستیابی به هدف مورد نظر در اقتصاد ایران معرفی نمود. همچنین، نتایج کلی این مطالعه حکایت از این دارد که از منظر عکس العمل بخش خصوصی، اثر تغییرات یکباره نرخ های مالیاتی مناسبتر از تغییرات تدریجی آن میباشد.
The mutual dependence of economic growth and social security and achieving optimal rate of tax on private income require persistent coordination between macroeconomic policies and social welfare programs. To do this، we survey the welfare effects of various scenarios of the social security on Iranian economy. For this purpose، these scenarios have financed by increasing private income tax rate and simulated by use the computable general equilibrium model and GAMS software. The simulation results show that the GDP، as the main indicator of economic welfare، will increase in all of these scenarios. Among these scenarios، a 70 percent increase in in income tax rate has highest effects on the GDP. Consequently، this scenario is introduced as the optimizing income tax rate in the Iranian economy. In addition، the overall results of this study indicate that the sudden change in tax rates is better than a gradual change in view of private sector.
خلاصه ماشینی:
به همين منظور، در اين مقاله تلش شده تا با استفاده مدل تعادل عمومي قابل محاسبه، آثار رفاهي ناشي از افزايش پوشش تأمين اجتماعي که منابع مالي مورد نياز آن از طريق افزايش ماليات بر درآمد بخش خصوصي تأمين مي گردد، بر اقتصاد ايران مورد بررسي قرار گيرد.
نتايج شبيه سازي تمامي سناريوهاي افزايش در نرخ ماليات بر درآمد تا سقف دو برابر نرخ موجود و در مقابل گسترش پوشش تأمين اجتماعي، با استفاده از منابع کسب شده از طريق اين افزايش نرخ ماليات، نشان مي دهد که توليد ناخالص داخلي، به عنوان مهمترين شاخص رفاه اقتصادي به صورت کاهنده افزايش خواهد يافت.
1 در اين راستا، در اين مطالعه تلش شده تا با استفاده از روش تعادل عمومي قابل محاسبه )CGE( و ماتريس حسابداري اجتماعي ٢ )SAM( سال ١٣٩١، به بررسي اثرات افزايش پوشش تأمين اجتماعي که منابع مالي مورد نياز آن از طريق افزايش ماليات بر درآمد خانوار شهري و روستايي تأمين خواهد گرديد، بر رفاه اقتصادي پرداخته شود.
بر اين اساس، در ابتدا به مروري بر مطالعات انجام شده در زمينه تأثير سياست هاي افزايش پوشش بيمه اجتماعي بر شاخص هاي کلن اقتصادي در برخي از کشورهاي جهان، پرداخته شده، سپس با بيان مباني نظري مدل تعادل عمومي مورد استفاده در اين مطالعه، مدل را با استفاده از ماتريس پايه حسابداري اجتماعي در سال ١٣٩١ از طريق اعمال سناريوهاي مختلف در بسته نرم افزاري )GAMS(٣ شبيه سازي ١ نموده و در نهايت، به نتيجه گيري و ارائه پيشنهاداتي، پرداخته خواهد شد.