چکیده:
تصمیم گیری مخاطره آمیز به عنوان هسته مرکزی بسیاری از آسیب های اجتماعی مانند سو مصرف مواد، جرم و جنایت و خشونت سال هاست که مورد توجه دانشمندان علوم شناختی واقع شده است. یکی از جنبه های مهم این فرایند عالی شناختی تمایل به رفتارهای مخاطره جویانه یا به عبارتی خطرپذیری می باشد. آزمون خطر پذیری بادکنکی [Balloon Analogue Risk Task (BART)]، ابزاری است رفتار سنج که برای سنجش این بعد از فرایند تصمیم گیری مخاطره آمیز توانایی خوبی دارد. مولفان مقاله در راستای تکمیل مجموعه آزمون ها و ابزارهای فارسی بررسی عملکردهای شناختی اجتماعی افراد، در قدم اول نسخه فارسی کامپیوتری این آزمون را بر اساس نمونه انگلیسی آن طراحی و ارزیابی کردند. همچنین در مطالعه ای مقدماتی، این ابزار برای 84 دانش آموز پسر دبیرستانی به کار گرفته شد که نتایج آن در این مقاله ارایه می شود.
خلاصه ماشینی:
"معرفی نسخه فارسی آزمون خطرپذیری بادکنکی: ابزاری رفتارسنج برای بررسی تمایلات مخاطره جویی11تصمیمگیری مخاطرهآمیز به عنوان هسته مرکزی بسیاری از آسیبهای اجتماعی مانند سوءمصرف مواد،جرم و جنایت و خشونت سالهاست که مورد توجه دانشمندان علوم شناختی واقع شده است.
اگر چه آزمونهای فوق جنبههای مختلف رفتارهای مخاطرهآمیز مانند تکانشگری شناختی و حرکتی،نقش زمان و وقفه در تصمیمگیری و نقش دفعات و مقادیر پاداش و گزند در عملکرد مخاطرهآمیز را میسنجد اما هیچ کدام به صورت خالص به جنبه خطرپذیری و مخاطرهجویی این رفتارها نمیپردازند و بنا بر این حضور آزمونی که این عامل را به تنهایی مورد بررسی قرار دهد،لازم به نظر میرسد.
در سومین مطالعه روی آزمون BART نشان داده شد که بین نمرات شرکت بار اول،دوم،سوم در این آزمون و همچنین نمرات زیر- شاخص تکانشگری پرسشنامه تانشگری آیزنک و نمره پرسشنامه حسجویی زاکرمن و سیگاری بودن(مصرف حداقل یک نخ سیگار در روز به مدت حداقل شش ماه)یا نبودن افراد مورد بررسی ارتباط معنیداری وجود دارد،اما این ارتباط در مورد آزمون قمار بشارا یا ایوا (BGT) اثبات نشده است(لجوئز و همکاران،2003).
در بررسی نتایج این آزمون،نکات زیر نیز اهمیت دارد: همانطور ه در طول مقاله اشاره شد،به طور میانگین تا 64 بار باد کردن بادکنک خطرپذیری کارکردی است و از این میزان به بعد موجب کاهش مقادیر برد میشود.
بررسی نتایج نشان میدهد که در این مطالعه نیز مانند مطالعات دیگر میزان خطرپذیری افراد در طول آزمون کمتر از حدود غیرثمربخش میباشد(حدود 33 بار باد کردن بادکنک)،لذا میتوان تصور کرد که بین نمرات خطرپذیری افراد در انی مطالعه(نمره تنظیم شده و نشده و حداکثر دفعات باد کردن بادکنکها)و میزان برد ارتباط معنی داری وجود دارد."