چکیده:
هدف:هدف این مطالعه،تعیین میزان فراوانی سابقه آزارهای جسمی و جنسی در بیماران بستری روانپزشکی بود.روش:در این مطالعه مقطعی 100 بیمار(50 مرد و 50 زن)بستری در بخشهای روانپزشکی دو بیمارستان دانشگاهی،که در طی یک دوره سه ماهه از این بیمارستانها ترخیص شدند.با استفاده از یک پرسشنامه آزار جسمی و جنسی و مصاحبه انفرادی در مورد سابقه و چگونگی آزارهای جسمی و جنسی اعمال شده بر آنان مورد پرسوجو قرار گرفتند.روش نمونهگیری در دسترس بود.یافتهها:در مجموع 61 درصد از کلیه بیماران شامل(56 درصد مردان و 70 درصد زنان)،یی یا هردو نوع آزار جسمی یا جنسی را تجربه کرده بودند.تفاوت شیوع سابقه آزار جنسی در گروههای مردان و زنان از نظر آماری معنیدار بود.نتیجهگیری:با توجه به میزان شیوع زیاد سابقه آزارهای جسمی و جنسی در بیماران روانپزشکی و اثرات مهم آن بر سلامت روانی آنها و نیز بر ارتباط بیماران با پزشک،به نظر میرسد بهتر است درمانگران پرسوجو در این مورد را همیشه در دستور کار خود قرار دهند.
خلاصه ماشینی:
"نتیجهگیری:با توجه به میزان شیوع زیاد سابقه آزارهای جسمی و جنسی در بیماران روانپزشکی و اثرات مهم آن بر سلامت روانی آنها و نیز بر ارتباط بیماران با پزشک،به نظر میرسد بهتر است درمانگران پرسوجو در این مورد را همیشه در دستور کار خود قرار دهند.
با توجه به اثرات عمیق آزارهای جسمی و جنسی بر روان بیماران و بر کیفیت ارتباط آنان با درمانگران و نیز این نکته که پرسش در مورد تاریخچه اینگونه آزارها در شیوه درمان رایج در کشورمان چندان شایع نمیباشد،این مطالعه انجام شد تا اهمیت پرسوجو درباره موضوع آشکارتر شود.
جدول 1-میزان شیوع آزار جسمی و جنسی به تفکیک جنس در 001 بیمار روانپزشکی (به تصویر صفحه مراجعه شود) جدول 2-میزان فراوانی شرایط خاص گزارش شده به وسیله بیماران قربانی آزار جنسی (n24) (به تصویر صفحه مراجعه شود) در مجموع،65 درصد مردان و 07 درصد زنان یکی از دو نوع آزار جسمی یا جنسی یا هردوی آنها را گزارش کرد.
برای مثال، مطالعه کارمن و همکاران(4891)میزان شیوع مجموع دو آزار جسمی و جنسی اعمال شده بر بیماران بستری روانپزشکی را 34 درصد گزارش کرد.
تعداد قابلتوجه(24 درصد)از بیمارانی که مورد آزار جنسی قرار گرفته بودند،این مسئله را مخفی کرده، بسیاری از آنها اولینبار در این مطالعه مطب را پس از سالها بازگو نمودند که این خود مؤید آن است که نباید فقط به گزارش بیماران اکتفا کرد،بلکه مسئله میبایست به طور مستقیم مورد سؤال قرار گیرد.
اکثر افرادی که مورد هردو نوع آزار قرار گرفته بودند (56 درصد)،آزار جنسی را مهمتر تلقی کردند که این نشاندهنده اهمیت بیشتر این مسئله و آسیب زنندهتر بودن این سوء رفتار است."