چکیده:
هدف: در تحقیق حاضر تاثیر میان کنش گلوکز و کانال های پتاسیمی حساس به ATP، بر فرآیند تثبیت ترجیح مکان شرطی شده (CPP) ناشی از مورفین در موش سفید کوچک نر از نژاد NMRI بررسی نشده است.
روش: برای بررسی اثرات پاداشی مورفین و تاثیر گلوکز، گلیبن کلامید و دیازوکساید بر آن از روش ترجیح مکان شرطی شده استفاده شد.
یافته ها: تزریق درون صفاقی دوزهای مختلف سولفات مورفین (0.5-7.5 mg/kg)، CPP وابسته به دوز ایجاد کرد، در حالی که دوزهای مختلف گلیبن کلامید (3، 6 و 12 mg/kg)، دیازوکساید (15، 30 و 60 mg/kg) و گلوکز (100، 200، 500 و 2000 mg/kg) به تنهایی چنین تاثیری نداشتند. تزریق گلوکز (2000 mg/kg) و گلیبن کلامید (6 mg/kg) ترجیح مکان شرطی شده ناشی از دوز غیر موثر مورفین (0.5 mg/kg) را معنی دار کرد. از طرف دیگر، دیازوکساید (60 mg/kg) توانست اثرات گلیبن کلامید (6 mg/kg) را مهار کند، در حالی که تزریق دیازوکساید به تنهایی تاثیری بر ترجیح مکانی ناشی از مورفین (0.5 mg/kg) نداشت. تزریق دوزهای مختلف گلیبن کلامید (3، 6 و mg/kg 12)، دیازوکساید (15، 30 و mg/kg 60) و مورفین (mg/kg 0.5-7.5) تاثیری برمیزان گلوکز خون نداشتند.
نتیجه گیری: احتمالا گلوکز در ترجیح مکانی ناشی از مورفین از طریق کانال های پتاسیمی حساس به ATP دخالت می کند.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به مطالب فوق و از آنجا که تا کنون میان کنش17 گلوکز و کانالهای پتاسیمی حساس به ATP بر تثبیت18ترجیح مکان شرطی شده به وسیله مورفین بررسی نشده،تحقیق حاضر به این موضوع اختصاص یافته و در آن به موارد زیر پرداخته شده است:1-مقایسه میزان CPP ناشی از دوزهای مختلف مورفین؛ 2-بررسی CPP ناشی از دوزهای مختلف گلوکز،گلیبن کلامید و گلیبن کلامید و دیازوکساید بر CPP ناشی از مورفین؛4-بررسی تداخل عمل تأثیر دوزهای مختلف گلیبن کلامید و دیازوکساید بر CPP ناشی از مورفین.
با این حال،گلیبن کلامید به صورت وابسته به دوز تمایل به مورفین را افزایش داد(001/0> p ، 90/10-(44،3) (F ؛اثرات دیازوکساید:آنالیز واریانس یک طرفه بین تأثیر دوزهای مختلف دیازوکساید بر CCP ناشی از مورفین اختلاف معنیداری را نشان نداد(شکل 3-الف).
آنالیز واریانس یک طرفه نیز نشان داد که دوزهای مختلف گلوکز به تنهایی یا همراه با مورفین تأثیر معنیداری بر فعالیت حرکتی ندارند؛اثرات گلیبن کلامید:آنالیز واریانس دو طرفه نشاندهنده عدم وجود اختلاف معنیدار بین تیمارها،دوزها و تداخل عمل آنها بود.
آنالیز واریانس یک طرفه نیز نشان داد که دوزهای مختلف گلیبن کلامید به تنهایی یا همراه با مورفین تأثیر معنیداری بر فعالیت حرکتی ندارند،اثرات دیازوکساید:دیازوکساید تأثیر معنیداری بر فعالیت حرکتی نداشت(شکل 3-ب).
آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد که دوزهای مختلف گلیبن کلامید و دیازوکساید به تنهایی یا همراه با مورفین بر فعالیت حرکتی تأثیر معنیداری ندارند(شکل 4-ب).
پیشنهاد میشود که در پژوهشهای آینده در جریان شرطیسازی با مورفین از محلول خوراکی گلوکز استفاده میشود و همچنین در قسمتهای مشکوک به تأثیر داروهای بازکننده و مسدود کننده کانالهای پتاسیمی بر فرآیند CCP ،این داروها در درون مغز(مانند هیوکامپ)تزریق میشود."