چکیده:
از زمانی که طرفین به قصد انعقاد قرارداد با یکدیگر ارتباط برقرار نموده تا هنگامی که قرارداد نهایی موردنظر ایشان منعقد شود یا از آن صرفنظر نمایند، دورة پیشقراردادی نامیده میشود. در این دوره، طرفین در مورد شرایط قرارداد آینده گفتگو کرده و حداکثر تلاش خود را بهکار میگیرند تا به هدف نهایی که انعقاد قرارداد اصلی است، برسند. ممکن است در شرایطی که یکی از طرفین هزینههایی را در این دوره متحمل شده، دیگری گفتگوها را بهصورت یکطرفه و بدون دلیل موجه، خاتمه دهد. اصل آزادی قراردادی، مستلزم پذیرش مخاطرات این دوره توسط طرفین است. با این وجود، گاه زیاندیده به دلایل ویژهای حق جبران پیدا کرده و طرف مقابل ملزم به تدارک زیان او میگردد. مسئولیتی که برای جبران این قبیل زیانها ایجاد میگردد، مسئولیت پیشقراردادی نامیده میشود. از آنجا که معمولا زیانهای دوره پیشقراردادی به واسطه اتکای زیانبار یکی از طرفین به باور معقول خود از انعقاد قرارداد در آینده نزدیک صورت میگیرد، این دسته از خسارات تحت عنوان زیانهای اتکایی مورد مطالعه و بررسی قرار میگیرند. امروزه مسئولیت پیشقراردادی مورد توجه نظام حقوقی برخی کشورها از جمله فرانسه قرار گرفته است.
The period that the parties intentionally communicate with each other to make a contract as a final draft or ignore it، is called pre-contractual period. In this period، parties negotiate together on the terms of future contract and use their most endeavors till to reach the final point i.e. making the contract. It may be situations which one of the parties has been incurred some costs at this period، while another party closes the negotiations unilaterally. The principle of freedom of contract has the consequence of acceptance of precontractual risks by the parties. However، sometimes damaged person may find compensation right and the other party is obliged to compensate on the basis of special reasons. Liability to compensate for such losses will be called pre-contractual liability. Nowadays، pre-contractual liability has been considered by legal system of some countries like France.
خلاصه ماشینی:
"با این وجود، دیدگاه یاد شده مبنی بر تحقق مسئولیت پیش قراردادی به رغم انعقـاد قرارداد نهایی و یا امکان جمع میان این مسئولیت با قرارداد نافذ، چندان قابل قبـول بـه نظر نمی رسد؛ زیرا اگر بخواهیم تمام موارد تحقق مسئولیت به دلایـل مربـوط بـه دوره پیش قراردادی را در مبحث مسئولیت پیش قـراردادی در مفهـوم اصـطلاحی آن مطالعـه کنیم ، ناگزیر خواهیم بود که حجم گسترده ای از موارد مسئولیت را در این دسـته جـای دهیم ، درحالیکه حقوقدانان و فقها به هنگام بررسی مسئولیت ناشی از بطلان عقـد یـا عقد باطل ، اهمیت و ویژگی خاصی برای دلایل مربوط بـه دوره پـیش قـراردادی قائـل نشده و آنچه در این خصوص مورد توجه قرار گرفته ، صرف بطـلان عقـد و حکـم بـه استرداد عین و جبران خسارات بر مبنای قواعد غصب و ضمان مقبوض به عقـد فاسـد می باشد.
«زیان از دسـت دادن فرصت هایی که در خلال گفتگوهای مقدماتی، پیش روی طرفین قرار داشته و از دست رفته است » و نیز «خسارت ناشی از عدم حصول منافع مورد انتظار از قـرارداد موضـوع گفتگوهای مقدماتی »، دو دسته دیگر از زیانهای اتکایی هسـتند کـه ضـرورت جبـران آن ها در در حقوق برخی کشورها مانند فرانسه مورد تأکید قرار گرفته اما پذیرش آنهـا در حقوق ایران، از دیدگاه شرعی و قانونی با دشواری روبرو است ."