چکیده:
دام گستری از جمله شیوه های معمول کشف جرم محسوب می شود که نه می توان طرفدار ممنوعیت مطلق این روش در کشف جرم بود.چرا که این روش تعارضی است بین دو حق:حقوق جامعه و حقوق افراد،از یک طرف اقتضای برخی جرایم مانند جرایم سازمان یافته این است که چنین روشی در کشف آن جرایم به کار گرفته شود(البته در صورت تجویز قانونی آن)و از طرف دیگر آزادی مطلق در استفاده از این روش حقوق افراد را مورد خدشه قرار می دهد.در این مقاله ابتدا به بررسی تاریخچه،مفهوم و شرایط تحقق دام گستری پرداخته و علاوه بر این مبانی و موارد به کارگیری چنین روشی در کشف جرم و تحصیل دلیل،علیه متهم را مورد تحلیل قرار داده ایم.در پایان نیز موضع حقوقی کشورهای مختلف در رابطه با دام گستری و موضع حقوقی ایران در این راستا را به طور خاص بررسی کرده ایم.
خلاصه ماشینی:
"در رابطه با به کارگیری این روش ها در کشف جرم همواره بحث مشروعیت یا عدم مشروعیت آنها پیش میآید که آیا مأمور کشف جرم میتواند طرقی همچون اغفال و فریب و نیرنگ در کشف جرم به کار برد یا با صحنه سازی و زمینه چینی، زمینه وقوع جرمی را و مرتکب آن را دستگیر کند؟ آیا دلایلی که از این طریق به دست آمده مشروع است و ارزش اثباتی دارد؟ آیا چنین متهمی قابل مؤاخذه است ؟ و این اقدامات در مسئولیت وی تأثیری دارد؟ آیا میتوان عمل چنین مأموری را معاونت در ارتکاب جرم دانست و وی را مسئول شناخت ؟ در این مقاله بر آنیم که ابتدا تاریخچه و مفهوم و مبانی دام گستری را مورد بررسی قرار داده (فصل اول ) سپس موارد آن را مورد مداقه قرار دهیم (فصل دوم ) و در انتها به بررسی دام گستری در حقوق سایر کشورها و حقوق کیفری ایران بپردازیم (فصل سوم ).
در حقوق این کشور دفاع دام گستری در صورتی پذیرفته میشود که اولا تحریک توسط مأمور دولت صورت پذیرد ثانیا شخص مرتکب آمادگی ارتکاب چنین جرمی را نداشته باشد چرا که در صورت وجود این دو شرط میتوان گفت که عامل تحریک موجب وقوع جرم شده است (p٢١٢,١٩٩١,Andrew ashworth)."