چکیده:
مقدمه: خشونت خانگی یکی از مهمترین عواملی است که تهدید جدی برای سلامتی و حقوق زنان و دختران در جهان محسوب می شود. اما شیوع و عوامل خطر قابل اصلاح آن در کشورهایی با در آمد پایین و متوسط کمتر شناخته شده است. از عوامل بسیار موثر بر خشونت خانگی مردان، اموری مانند نوع شغل، بیکاری، وضعیت اقتصادی خانواده و شغل زن است بنابراین مطالعه حاضر با هدف مقایسه ویژگیهای دموگرافیک میان زنان خشونت دیده و زنان خشونت ندیده صورت گرفت تا با شناخت زنان در معرض خطر گامی در جهت کاهش خشونت بردارد. مواد و روش ها: نوع مطالعه، توصیفی- مقایسه ای است. جمعیت مطالعه شامل 110 زن واجد شرایط مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی و دادگاههای خانواده شهرستان رشت که به روش دردسترس (آسان) انتخاب شدند. ابزار مطالعه شامل پرسشنامه خشونت خانگی می باشد که با روش اعتبار محتوا و پایایی آنها از طریق ضریب پایایی درون رده ای(Intraclass Correlation Coefficient) سنجیده شد. یافته ها:بالاترین نمره خشونت مربوط به خشونت روانی با میانگین44/13وسپس خشونت فیزیکی با میانگین88/33ودر آخر خشونت جنسی با میانگین30/09بود.نتایج نشان داد که همبستگی مثبت و معناداری بین خشونت فیزیکی،خشونت روانی و افکار خودکشی به ترتیب با0.5و0/3r= وجود دارد(p.>0/001).اما ارتباط معناداری بین خشونت جنسی و افکارخودکشی باr=0.2وp=0.1مشاهده نشد.نتیجه گیری:نتایج نشان داد که خشونت فیزیکی و روانی با افکار خودکشی ارتباط دارد.با توجه به شیوع نسبتا بالای خشونت خانگی در زنان این پژوهش و شناخت خشونت به عنوان یک عامل خطر عمده برای ایجاد بیماری در زنان باید برنامه پیشگیری در سیاست های سلامت روان وارد شده و باید منابعی جهت جلوگیری از خشونت علیه زنان و پیامدهای ناگوار آن اختصاص یابد.