چکیده:
نشاط و پویایی علمی، مهـم تـرین عامـل بالنـدگی و تعـالی در مراکـز علمـی و دانشـگاهی اسـت . حساسیت این پدیده و فقدان اجماع در تعریف پدیده نشاط و پویـایی علمـی و تبیینـی روشـن از مصادیق و نشانگرهای نشاط و پویایی علمی مطلوب در مراکز علمی و دانشگاهی، موجب شد تا این پدیده در پژوهش حاضر مورد واکاوی قرار گیـرد. داده هـا بـا اسـتفاده از نمونـه گیـری هدفمنـد و مصاحبه نیمه ساختاریافته با ٢٢ مشارکت کننده (تعداد ١٢ نفر دانشـجویان تحصـیلات تکمیلـی و تعداد ١٠ نفر اعضای هیئت علمی) گردآوری شد و به روش کلایزی تحلیل گردید؛ در چهاردهمین مصاحبه ، اشباع نظری داده ها حاصل گردید. به منظور اعتباربخشی یافته ها، مصاحبه ها تا بیسـت و دومین نفر ادامه یافت . نتایج حاصل از این مطالعه به استادان شرکت کننده در این پژوهش ارائـه و نتایج مطالعه ، تایید شد. تحلیل داده ها به ارائه تعریف های مرجع از نشاط و پویایی علمی در چهـار بعد فردی، تیمی، سازمانی و اجتماعی منتهی شد و به منظور زمینه سازی برای ارتقـای بالنـدگی و حرکت در راستای مرجعیت علمی، شاخص های نشاط و پویایی علمی در مراکز علمی و دانشگاهی از منظر عناصر سیستمی تبیین گردید.
خلاصه ماشینی:
نتایج بسیاری از پژوهش ها حاکی از نقش حیـاتی نشـاط علمـی بـر سـلامت مراکـز علمـی و دانشـگاهی (علـوی، ٢٠٠٧؛ دی و لـی،٢٠١١٢٦؛ سـلهوب و لوگان ،٢٧ ٢٠١٢) و کاهش استرس و افزایش رضایت شغلی است و دانشجویان به عنوان نیروهای تأثیرگذار و مولد و سرمایه های انسانی و اجتماعی کشـور بـه محـیط و روحیـه شـاد نیازمندنـد (سموعی و همکاران ، ١٣٨٨) تا با بهره مندی از این نشاط و سرزندگی، پویایی علمی مضاعفی را در مراکز علمی و دانشگاهی کشور رقم زنند و در بستری مناسب به جنبش نرم افزاری و نهضـت تولید علم مدنظر چشم انداز بیست ساله نظام ، جامه عمل بپوشانند.