چکیده:
اغلب تولیدکنندگان با فروش مستقیم به مصرف کنندگان درگیر نمیشوند و محصولات خود را از طریق نمـاینـدگیهـا و توزیع کننـدگـان میفروشـــنـد. تعیین مکـان بهینـه و تعـداد نمایندگیهای فروش برای ارائه خدمات و یا محصول ، از مهم ترین مراحل برنامه ریزی بنگاه ها بوده و از اهمیت زیادی برخوردار اســت . مدل های مکان یابی موجود بر پایه فروض ســاده ای نظیر شــهر خطی و وجود یک یا دو نمایندگی طرح ریزی شــده اند. هدف اصــلی این مقاله مدل سازی نظری مکان یابی نمایندگیهای فروش و بسط مدل های مکان یابی به روشی است کـه فروض آن بـه واقعیـات نزدیـک تر بوده و بتواند شـــرایط لازم برای انتخاب تعداد بهینه نمـایندگیها و توزیع بهینه مکان آن ها را فراهم ســـازد. بدین منظور از مدل چن و ریوردان (٢٠٠٧) و لیجسـن و رجیانی (٢٠١٣) اسـتفاده شـده است . نتایج تحقیق حاکی از این است که تعداد بهینه نمایندگیهای فروش تابعی از تعداد خیابان ها، ارزش گذاری مصــرف کنندگان برای هر واحد کالا، هزینه های حمل ونقل ، تعداد مصرف کنندگان واقع در خیابان و هزینه های ایجاد نمایندگی فروش اســت . بر اســاس نتایج ، در صــورتی که هزینه های ایجاد نمایندگی فروش نســبتا بالا و هزینه های حمل ونقل نســبتا پایین باشــد، آنگاه انحصــارگر با ایجاد یک نمایندگی فروش در مرکز و چندین نمایندگی فروش در حاشــیه های شــهر موافقت خواهد کرد. در مقابل ، اگر تعداد مصرف کنندگان واقع بر روی هر خیابان نسبتا کم و تعداد خیابان ها نسبتا زیاد باشد، آنگاه انحصارگر یک نمایندگی فروش در مرکز شهر ایجاد خواهد کرد.
Most manufacturers are not involved with direct sales to consumers and sell their products through dealers and distributors. Determining the optimal location and number of dealerships to provide a service or product is one of the most important stages of firm's planning and is of utmost importance. The available location choice models are based on simplified assumptions such as linear city and one or two firms. The main objective of this paper is theoretical modeling of dealerships location and expansion of location choice models in such a way that its assumptions are closer to reality and could provide the necessary conditions for selection of optimal number of dealerships and optimal distribution of their location. For this purpose، Chen and Riordan (2007) and Lijesen and Reggiani (2013) models are used. The results indicate that the optimum number of dealers is a function of the number of streets، reserve price of consumers for each unit of goods، transport costs، the number of consumers located on every street and costs for creation dealership. Based on the results، if the costs for creation dealership are relatively high and transport costs is relatively low، then monopolist will agree for creation of a dealer on the city center and several dealers in the margins. In contrast، if the number of consumers located on every street is relatively small and number of streets is relatively high، then the monopolist will create a dealer in the city center.
خلاصه ماشینی:
"آن ها این مکان بهینه را با توجـه بـه این که هزینه های راه اندازی یک مرکز برای ارائه خدمات ، به تعداد مشـــتریان موجود بســـتگی دارد، بـا حداقل ســـازی قیمت خرید به علاوه هزینه های حمل ونقل ، به 1 Weber 2 Dickinson & Lere 3 Yilmaz et al.
در نهایت با توجه به موارد فوق میتوان قضیه زیر را بیان کرد: قضیه ٢ وجود یک نمایندگی فروش در مرکز شــهر برای انحصــارگر ســودآورتر از وجود چندین نمایندگی فروش (K) در حاشیه هاست اگر: حـالـت ســوم : ایجاد یک نمایندگی فروش در مرکز شــهر و چندین نمایندگی فروش در حاشیه های شهر 1 Mathewson & Winter حال سـوال بعد میتواند به این شـکل مطرح شـود که در چه صورتی انحصارگر به جای ایجاد فقط یک نمایندگی فروش در مرکز شـــهر، با ایجاد یک نمایندگی فروش در مرکز شــهر و چندین نمایندگی فروش در حاشــیه های شــهر موافقت مینماید؟ پاســخ به این سوال در ادامه آمده است .
رابطه این نتایج و نتایج کار ماتیوسن و وینتر را میتوان این گونه تفسیر کرد: ١- در قضـیه ١ بیان شـد که اگر m≥N (یعنی تعداد مصرف کنندگان واقع بر روی هر 2 خیابان کم باشد) آنگاه مکان بهینه نمایندگی فروش در مرکز شهر خواهد بود نه در حاشـیه های شـهر."