خلاصه ماشینی:
"اگر دهه شصت با ثقل منابع ترجمهای درباره انقلاب اسلامی سپری شد،دهه هفتاد با ورود کتابهایی که بر اساس تاریخ شفاهی تدوین شده بودند،با تعادل در تولید منابع خارجی و داخلی به انتها رسید؛مضاف بر اینکه خاطرات خودنگاشت همچون«زوایای تاریک:جلال الدین فارسی»،«خاطرات آیت الله خلخالی»، «دوران مبارزه:علی اکبر هاشمی رفسنجانی»حضور ملموسی در این دوره پیدا کردند؛و بر شمار منابع تحقیقی اعم از گزارشی-تحلیلی چون«مقدمهای بر انقلاب اسلامی:صادق زیباکلام»،«تاریخ سیاسی معاصر ایران:سید جلال الدین مدنی»،«تاریخ سیاسی بیست و پنج ساله ایران:غلامرضا نجاتی»و پژوهشهایی در قالب روزشمار،مانند«تقویم تاریخ انقلاب اسلامی»،«روزشمار انقلاب اسلامی»و «انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک»افزوده شد و بعد تازهای به تاریخنگاری انقلاب اسلامی بخشید.
با اینکه سیر تولید منابع بر اساس تاریخ شفاهی از اوایل دهه هشتاد اوج گرفت،و بنیاد انتشار اسناد در نیمه دوم دهه هفتاد گذاشته شد،اما حضور کتابهای اسنادی در چند سال اخیر بهتانگیز بوده است."