چکیده:
هدف این پژوهش عبارت است از مطالعه تأثیر 4 هفته بیتمرین به دنبال 12
هفته تمرین متداوم بر پروتئین واکنش دهنده C با حساسیت بالا در موشهای
صحرایی(با وزن 93/4625/325 گرم و سن 21 ماه که دست کم 3 ماه از اتمام دوران
باروری آنها گذشته بود).به همین منظور، 56 سرموش صحرایی ماده و مسن از نژاد ویستار
با ژنوم 14848 با شرایط وزنی و سنی مشابه انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه اصلی
تمرینی و کنترل تقسیم شدند.سپس هر گروه به نوبه خود به سه زیر گروه میان آزمون، پس
آزمون و مرحله بیتمرینی تقسیم شدند.ضمنا یک گروه پیش آزمون نیز برای تعیین مقادیر
پایه PRC-SH بهطور مشترک در هر دو گروه استفاده شد.پروتکل تمرینی ابتدا به
مدت 12 هفته و هفتهای 5 جلسه و هر جلسه با سرعت و مدت تعیین شده اجرا شد. آنگاه
پروتکل بیتمرینی خونگیری در سطوح پایه به دنبال 12 تا 14 ساعت ناشتایی در 4 مرحله
با شرایط مشابه انجام و مقادیر PRC-SH با روش ایمنوتوربیدیمتریک و شاخصهای
کنترلی C-LDL و C-LDH نیز با روش آنزیماتیک اندازهگیری شد.دادهها با
استفاده از آزمون اندازهگیریهای مکرر و آزمون تعقیبی (coh tsop)DSL تجزیه و
تحلیل شد.نتایج اولیه پژوهش نشان داد مقادیر PRC-SH در طی 6 هفته نخست کاهش غیر
معناداری داشته، اما با تداوم تمرینات تا هفته دوازدهم، کاهش معناداری مشاهده
شد.نتایج اصلی این پژوهش نشان داد 4 هفته بیتمرینی باعث افزایش غیر معنادار
PRC-SH در گروه تمرینی و افزایش معنادار در گروه کنترل شده است. با توجه به این
نتایج میتوان گفت تمرینات تداومی باعث مهار پاسخ التهابی شده است.
خلاصه ماشینی:
"نتایج اصلی این پژوهش نشان داد 4 هفته بیتمرینی باعث افزایش غیر معنادار PRC-SH در گروه تمرینی و افزایش معنادار در گروه کنترل شده است.
با مطالعه دقیق پژوهشهای انجام شده میتوان استنباط کرد اکثر پژوهشها به مطالعه شرایط موجود (پس از وقوع)درباره PRC-SH روی آزمودنیهای انسانی پرداختهاند که احتمالا به دلیل تأثیر عوامل گوناگون بر شاخصهای التهابی و پیچیدگی ذاتی بسیاری از متغیرهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی و در نتیجه به دلیل عدم کنترل عوامل مختلف اثر گذار بر این شاخص، گزارشهای پژوهشی درباره آثار بیتمرینی 1 بر این شاخصها کاملا همسو و روشن نیست.
همچنین براساس یافتههای جدول 2 مشاهده میشود مقادیر درون گروهی PRC-SH در گروه تمرینی طی دوره بیتمرینی افزایش داشته که در مقایسه با مقادیر پس آزمون به لحاظ آماری معنادار نیست(598/0- p اما در مقایسه اما در مقایسه با مقادیر میان آزمون و پیش آزمون معنادار است(ارزش p به ترتیب 001/0 و 002/0).
نتایج اولیه پژوهش حاضر در خصوص تأثیر 12 هفته تمرین تداومی-5 جلسه در هفته-بر PRC-SH موشهای ماده مسن از نژاد ویستار با ژنوم 14848 که دست کم 3 ماه از دوران باروری آنها گذشته بود، نشان داد مقادیر PRC-SH طی 6 هفته نخست کاهش غیرمعناداری داشته، اما با تداوم تمرینات تا هفته دوازدهم، مقادیر این شاخص کاهش آماری معناداری داشته است.
هرچند براساس یافتههای این پژوهش میتوان گفت فعالیت منظم هوازی با کاهش التهاب همراه است و قرارگیری در معرض بیتمرینی به از دست رفتن فواید تمرینی میانجامد، ولی پژوهشهای کنترل شده طولانیتری برای تعیین تغییرات قابل توجه در شاخصهای التهابی در دوره بیتمرینی مورد نیاز است."