چکیده:
هدف: جداسازی کودکان کم توان از جامعه عادی، علاوه بر تحمیل هزینه های گزاف بر جوامع، لطمات و مشکلات عاطفی زیادی بر این کودکان وارد می کند و موجب رشد نیافتگی بسیاری از قابلیت ها و کاهش قدرت تطابق آنان با محیط عادی میگردد. بنابراین چند دهه ای است که روش تلفیق یا یکپارچه سازی در آموزش و پرورش مدنظر قرار گرفته است. در ایران نیز آموزش و پرورش تلفیقی برای دانش آموزان با اختلالات بینایی، شنیداری و جسمی - حرکتی شروع شده، اما تاکنون در مورد میزان مقبولیت و پذیرش آنان از طرف دانش آموزان عادی مطالعه گسترده ای نشده است.
روش: 502 دانش آموز عادی از دبستان های تلفیقی و 120 دانش آموز از دبستان های عادی شهر تهران، در مقاطع سوم تا پنجم به کمک نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و میزان پذیرش آنان با استفاده از پرسشنامه «مقیاس پذیرش» تعیین و سپس اطلاعات به دست آمده تجزیه و تحلیل گردید.
یافته ها: دانش آموزان کم شنوای مدارس تلفیقی و غیر تلفیقی نسبت به دانش آموزان جسمی - حرکتی بیشتر مورد پذیرش دانش آموزان عادی قرار می گیرند، و در مجموع این پذیرش در مدارس تلفیقی بیشتر از مدارس غیر تلفیقی است. همچنین میزان پذیرش کودکان کم شنوا در میان دانش آموزان پسر بسیار بیشتر از دانش آموزان دختر است.
نتیجه گیری: به نظر می رسد روش تلفیق برای کودکانی که دارای کم توانی، به ویژه کم تواناییهای خفیف مانند کم شنوایی هستند مفید بوده و در ارتقای وضعیت تحصیلی، سازگاری با افراد عادی، عادی سازی حضور در جامعه، و شناخت و توجه نسبت به نیازهای خاص آنان، بسیار موثر است.
خلاصه ماشینی:
"اما تاکنون در مورد میزان مقبولیت و پذیرش آنان از طرف دانشآموزان عادی مطالعه
تلفیقی و غیر تلفیقی نسبت به دانشآموزان جسمی-حرکتی بیشتر مورد پذیرش دانشآموزان
عادی قرار میگیرند،و در مجموع این پذیرش در مدارس تلفیقی بیشتر از مدارس غیر تلفیقی
همچنین میزان پذیرش کودکان کم شنوا در میان دانشآموزان پسر بسیار بیشتر از
نوع کم توانی نیز در میزان پذیرش مورد بررسی قرار گرفته است.
پذیرش بچههای کم توان به وسیله دانشآموزان عادی تهیه شده
میزان پذیرش دانشآموزان مدارس تلفیقی بیشتر از دانشآموزان
ارتباط با جنسیت نیز میزان پذیرش دانشآموزان پسر بیشتر از
شکل 1-میزان پذیرفته شدن کودکان کم توان به تفکیک نوع مدرسه و
مدارس تلفیقی بیش از مدارس عادی است و کودکان کم شنوا
کم توانی در مدارس تلفیقی پسرانه بسیار بیشتر از میزان پذیرفته شدن
این کودکان در مدارس عادی است.
در مدارس تلفیقی میزان پذیرفته شدن کودکان دارای کم توانی
یافتهها حاکی از پذیرفته شدن بیشتر کودکان کم شنوا نسبت به
در مقابل د رمدارس عادی میزان پذیرفته شدن کودکان کم شنوا در هر دو گروه دختران و پسران تقریبا یکسان است،اما
پذیرفته شدن کودکان دارای کم توانی جسمی-حرکتی به وسیله
مدارس عادی میزان پذیرفته شدن کودکان کم شنوا در هر دو گروه
تلفیقی این همسانی را در میزان پذیرفته شدن کودکان دارای
نتایج این پژوهش نشان داد که میزان پذیرفته شدن
همکاران(1986)پذیرش ناتوانی در دانشآموزان دختر بیشتر بود.
بالا بودن میزان پذیرش در مدارس تلفیقی نسبت به مدارس
میدهد که به طور کلی میزان پذیرش مدارس تلفیقی بیشتر از
کلیه مسؤولان مدارس تلفیقی و عادی و دانشآموزان این مدارس"