چکیده:
مقاله حاضر به بررسی اثرات متقابل سرمایهگذاری و رشد تولید ناخالص داخلی با تکیه
بر نقش ثبات اقتصادی و عوامل مؤثر بر رشد از طریق روش حداقل مربعات سه مرحلهای
میپردازد. نتایج این مطالعه که برای کشور ایران طی دوره 79-1342 مورد آزمون قرار
گرفته، مبین این است که شرایط بیثباتی اقتصاد کلان ایران به خصوص طی سه دهه آخر،
موجب کاهش کارایی سرمایهگذاری و به تبع آن کاهش رشد اقتصادی شده است. همچنین نتایج
بیانگر این است که سیاستهای نامناسب و ناهماهنگ دولت در ایجاد بیثباتی اقتصادی به
عنوان مانعی جدی بر سر راه رشد اقتصادی عمل کردهاند.
خلاصه ماشینی:
"[3] در این مقاله برآنیم که به بررسی عوامل مؤثر بر رشد اقتصادی پرداخته و در این میان تأکید بر عواملی است که ناشی از سیاستهای پولی، مالی و ارزی دولت میباشند، به طوریکه چگونگی عملکرد دولت در اجرای این سیاستها در ایجاد ثبات و یا بیثباتی محیط اقتصاد کلان مورد تجزیه و تحلیل و ارزیابی قرار خواهد گرفت.
و بالاخره اینکه خلیلی و رمضانپور[11] در مطالعه خود برای ایران در طی دوره 77-1342 چهار شاخص نرخ تورم، کسری بودجه، تغییرات نرخ واقعی ارز و رابطه مبادله رابه عنوان متغیرهای مورد بیثباتی در نظر گرفته که نتایج مطالعه آنها مبین این است که اثر هر چهار متغیر بر رشد و سرمایهگذاری منفی بوده و بیثباتی در ایران مانعی برای رشد محسوب خواهدگشت.
نتایج نشان میدهد که بیثباتی درایران مانعی برای سرمایهگذاری و رشد اقتصادی محسوب شده و سه متغیر کسری بودجه، نرخ تورم و حاشیه نرخ ارز که به عنوان شاخصهایی از نحوة مدیریت دولت درسیاستهای مالی، پولی و ارزی میباشند نتوانستهاند درسرمایهگذاری تأثیرمثبتی داشته باشند.
Robert (1991); “Economic Growth in a Cross Section of Countries”, The Quarterly Journal of Economics, Vol. CVI, No. 425, pp.
Barro, Robert (1991); “Economic Growth in a Cross – Section of Countries”, Quarterly Journal of Economics, Vol. 106, pp.
, Dhaneshwar Ghura & Martin Muhlesien (1994); “Effects of Macroeconomic stability on Growth, Saving and Investment in Sub-Saharan Africa: An Empirical Investigation”, IMF Working Paper, No. 98.
Kormendi, Roger & Philip Meguire (1985); “Macroeconomics Determinants of Growth: Cross-Country Evidence”, Journal of Monetary Economics, 16, pp."