چکیده:
از ابتدای تاریخ بشر، یکی از مشکلات پیش روی هر دولتی، این است که چگونه براساس رضایت عمومی حکومت کند. این عبارت سیاسی قدیمی که "شما نمیتوانید بر روی سرنیزه جلوس کنید" حکایت از این دارد که اگرچه دولت میتواند قدرت خود را برمبنای اجبار سیاسی بهکار بندد، برای مدت زیادی استفاده از اجبار نمیتواند برای حکومت جامعه کافی باشد. جامعهشناسان سیاسی از زمان وبر به بعد، در پاسخ به این پرسش که چرا مردم رضایت میدهند بدون استفاده از زور بر آنان حکومت شود، از مفهوم مشروعیت استفاده کردهاند. با توجه به مباحث مطرحشده، و بررسی تاریخی دو نظام هخامنشی و ساسانی، نتیجه میشود که اندیشة جامعه از زمان هخامنشیان تا ساسانیان در حال تکامل بوده و اگرچه بنا بر نظر وبر مشروعیت قانونی خاص جامعة نو است، اندیشة اقتدار از پایین و مفهوم قرارداد اجتماعی در جامعة عصر ساسانی وجود داشت و برطبق آن عمل میشد.
Since the beginning of human history, one of the basic dilemma that every political institution must solve is how to exercise legitimate authoritythat is, how to govern with the consent.You cant sit on bayonets, goes an old political expression.This is a way of saying that although a state can exercise its power through the use of police force or coercion, in the long run the use of force will not be sufficient to govern a society. For political sociologists since Webers time, the answer to this question begins with the concept of legitimacy. According to discussions that Considered in this paper, and Historical review of two systems Achaemenid and Sassanid we can result that thought in Iranian social from Achaemenid to Sassanid was Evolving and however according weber's idea, LEGAL AUTHORITY is for modern society, but the thought that political authority comes from below and concept of social Contract was exist in ancient iran
خلاصه ماشینی:
مقایسة مبانی مشروعیت در دولت های هخامنشی و ساسانی احمد نقیب زاده ١ استاد گروه علوم سیاسی دانشکدة حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران امیر محمد ایزدی کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره ) (تاریخ دریافت : ٩٣/٣/٢٧ – تاریخ تصویب : ٩٣/٧/١٤) چکیده از ابتدای تاریخ بشر، یکی از مشکلات پیش روی هر دولتی ، این است که چگونه براساس رضایت عمومی حکومت کند.
واژة مشروعیت (Legitimacy) از عبارت لاتین «قانونی ساختن »(To make Legal) گرفته شده است (٥٠٢ :٢٠٠٦ ,Gilley) و در این معنا، گفته می شود دولتی مشروع است که براساس قانون وجود داشته باشد و عمل کند؛ اما بین مشروعیت با قانونی بودن تفاوت وجود دارد، چراکه قانونی بودن لزوما تضمین نمی کند که حکومت مورد احترام باشد یا شهروندان آن ، خود را به اطاعت از آن موظف بدانند (هیوود، ١٣٨٩: ٣٠٥).
(167-168 با توجه به این توضیحات ، مشاهده می شود که در گذر زمان از پادشاهی هخامنشی به پادشاهی ساسانیان ، اندیشة سیاسی جامعة ایرانی نیز در حال تکامل بود و اگرچه براساس دسته بندی وبر مشروعیت قانونی خاص جوامع مدرن است ، دست کم در حالت نظر و حتی در برهه ای از تاریخ سلطنت ساسانیان ، تفکر اجرای اقتدار از پایین و موضوع قرارداد اجتماعی وجود داشت و پادشاهان درعمل مشروعیت سلطنت خود را در گرو پذیرفتن مردم می دانستند.
اما با گذر زمان و تثبیت دین در جامعه ، در تفکر جامعة ایرانی ، توسعه ای صورت گرفت ؛ به گونه ای که اگرچه نمی توان مشروعیت قانونی مورد نظر وبر را برای سلسلة ساسانی به کار برد، اندیشة قرارداد اجتماعی و اقتدار از پایین در جامعه شکل گرفته بود.