چکیده:
اسناد بین المللی و ملی، خانواده را رکن اساسی اجتماع و جایگاه طبیعی رشد و شکوفایی شخصیت کودکان شمرده اند. بر این اساس و همسو با آموزه های دینی و آداب و رسوم محلی، قوانین موضوعه برای خانواده حریم مستحکمی قائل شده اند و دولت ها نیز کمتر مایلند نظارت و حوزه رفتار خود را به درون خانواده تسری دهند. رویه های قضایی نیز عموماً بر همین روال است. از سوی دیگر مطابق پژوهش های صورت گرفته در نقاط مختلف جهان، بخش قابل توجهی از کودک آزاری ها در محیط خانواده و توسط والدین، سرپرستان قانونی و نزدیکان کودکان و نوجوانان انجام می شود. تأکید افراط گرایانه بر تقدس خانواده و انگیزه کم دولت ها نسبت به دخالت در حریم خانواده، سبب شده است تا بسیاری از کودکان و نوجوانان در شرایط نامناسبی قرار گیرند.
این نوشتار، نخست تعریفی از خشونت علیه کودکان ارائه می کند و انواع آن را به طور مختصر معرفی می نماید. سپس به علل کودک آزاری خانگی، اصول و معیارهای پیمان نامه حقوق کودک برای حمایت از کودکان در برابر خشونت و همچنین قوانین ایران در ارتباط با این موضوع می پردازد. با توجه به تأثیر گسترده و عمیق رسانه های گروهی، همچنین مذاهب و کارکردهای اجتماعی رهبران دینی در بسیاری جوامع، مقاله به نقش آنان در مقابله با خشونت خانگی علیه کودکان نیز خواهد پرداخت.
خلاصه ماشینی:
این نوشتار دو موقعیت ظاهرا ناسازگار را بررسی و نسبت میان آنها را تبیین می کند: از سویی چنانکه خواهید خواند؛ اسناد بین المللی و منطقه ای ، همچنین قوانین ایران بر خانواده و والدین تأکیدفراوان دارد و نقش و مسئولی های آنان را در زندگی کودکان ، به رسمیت می شناسد؛ از سوی دیگر بخش قابل توجهی از خشونت علیه کودکان در خانها رخ می دهد و کودک آزاران ، کسانی اند که به طورقانونی و برحسب عادت ، پناهگاه کودک تلقی می شوند.
اعمال خشونت خانگی بر کودکان و نوجوانان که توسط نزدیکان آنها صورت می پذیرد،آثار به مراتب مخرب تری از آزار آنها، در دیگر محی ها و توسط سایر اشخاص دارد؛ زیراهنگامی که در آن محیط و توسط آن افراد مورد سوء استفاده ، بی توجهی و سایر انواع کودک آزاری قرار مگیرند، افزون بر آنکه در آن محیط احساس امنیت نمی کنند، به والدین و نزدیکان خویش نیز بی اعتماد می گردند؛ به طریق اولی ، حس اعتماد به دیگران را از دست داده و به عنصری جامعه ستیز و هنجارشکن و انتقامجو تبدیل می شوند.
گفتاردوم : خشونت خانگی علیه کودکان به رغم انتشار اخبار و گزار های تکان دهنده درباره کودک آزاری ، که بعضا بر جامعه ملی و بین المللی شوک وارد می کند، پژوهشگران از این پدیده به عنوان موضوعی یاد می کنند که معمولا: مخفی باقی می ماند، گزارش نمی شود و بسیار کمتر از آنچه هست ثبت می شود (گزارش کارشناس مستقل برای مطالعه سازمان ملل متحد در زمینه خشونت علیه کودکان ، ص ١٤).