چکیده:
نویسنده در این مقاله بامرورمباحث صورت گرفته در باره مبانی حقوق بشر،در کمیسیون تدوین کننده پیش نویس اعلامیه جهانی حقوق بشر، خاطر نشان می سازد که به دلیل شرایط آن زمان ، اعضای کمیسیون بحث چندانی درباره مبانی نظری حقوق بشر انجام نداندو بحث ازآن را به وقت دیگری واگذارکردند.وی ایده غربی بودن اعلامیه حقوق بشرراردمی کندو برعکس ، آرا حاصل تعامل فرهنگ هاو سن های گوناگون می داند.مقاله آنگاه به این پرسش پاسخ م دهدکه چگونه ممکن است در فرهنگ های متنوع ، حقوق جهانی وجودداشته باشدودر ادامه به تبیین مسابقه برای ساختارشکنی اعلامیه می پردازدودر پایان چالش پیش روی اعلامیه راعدم انسجام آن ووجودمعانی وتفسیرهای مختلف از «کرامت » انسان م داند.
خلاصه ماشینی:
نتایجی که من به دست آورده ام به شرح زیر است : ١-زمانیکه اعلامیه جهانی حقوق بشر در سال ١٩٤٨ تصویب شد به گونه ای مؤثر اما ناق ، سندی چند فرهنگی بود و نمی توان با برچسب غربی بودن آن را کنار گذاشت ؛ ٢- تدوین کنندگان این اعلامیه تنوع فرهن ها را حتما به حساب آورده اند، بدین ترتیب که راه را برای کثرت گرایی مشروع در تفسیر و اجرای اصول انعطاف پذیرآن بازگذاشته اند؛ ٣- خطر امپریالیسم حقوق بشری واقعی است اما منبع آن در تلاش گروهای ذینفع خاص جهت مصادره کردن حقوق بشر برای اغراض خود نهفته است و نه در خود اعلامیه ؛ ٤- پروژه حقوق بشر دارای پایهای لرزانی خواهد بود مگر اینکه و تا زمانی که فلاسفه و دولتمردان در کاری که تدوین کنندگان اعلامیه ناتمام گذاشتند، تشریک مساعی کنند.
١-آیا اعلامیه جهانی حقوق بشر، «غربی » است ؟ کسانی که بر اعلامیه جهان ، برچسب غربی مزنند ادعای خود راعمدتا بر دو واقعیت مبتنی می کنند: ١) بسیاری از مردم دنیا، به ویژه آنهائیکه هنوز تحت حکومت استعماری زندگی می کردند، در سازمان ملل متحد در سال ١٩٤٨ نماینده ای نداشتند؛ ٢) بیشتر حقوق [مندرج ] در اعلامیه ابتدا در اسناد کشورهای اروپایی وآمریکای شمالی و جنوبی مطرح شدند.
Richard McKeon, "The Philosophic Bases and Material Circumstances of the Rights of Man," in Human Rights: Comments and Interpretations, New York: Columbia University Press, 1949, pp: 35-36.
Richard McKeon, "The Philosophic Bases and Material Circumstances of the Rights of Man," in Human Rights: Comments and Interpretations, New York: Columbia University Press, 1949, pp: 35-36.