چکیده:
مطالعه و بررسی نظام های آموزشی از اولویت های مهم و اساسی هر جامعه ای به شمار می آید. سیاست گذاران و برنامه ریزان آموزش و پرورش باید برای رسیدن به اهداف مطلوب، درباره اولویت ها و ویژگی های آموزش و پرورش شناخت درستی داشته باشند. در این مقاله به بررسی سیاست گذاری آموزش و پرورش سنتی پرداخته می شود. آشنایی با سیاست های آموزش و پرورش در دوران باستان و قبل از انقلاب از اهداف این پژوهش می باشد. نتایج نشان می دهد دانشگاه جندی شاپور و دارالفنون از جمله مهم ترین پدیده های تعلیم و تربیت در دوران گذشته می باشند. در دوران باستان، آموزش و پرورش تنها در اختیار اشراف زادگان قرار داشت. همچنین معلمان، محور فعالیت یادگیری بودند؛ اما امروز به نقش فعال دانش آموزان در فرایند یاددهی یادگیری تاکید می شود. دوران حیات 50 سال گذشته، سیاست گذاری و برنامه ریزی توسعه آموزش و پرورش ایران را می توان به سه مرحله تقسیم نمود: برنامه اول تا پایان چهارم عمرانی: تمرکز مسئولیتها، برنامه 5 ساله پنجم و ششم عمرانی: تفکیک مسئولیت ها، دوران استقرار جمهوری اسلامی ایران :مرحله زمینه سازی برای مشارکت
خلاصه ماشینی:
"بررسی جامع مهر علی زاده (1383) در رابطه با مسایل و مشکلات برنامه ریزی توسعه آموزشی کشور در مقیاس های خرد و کلان طی سال های قبل و بعد از انقلاب اسلامی نشان داده است که عوامل متعددی در تضعیف نظام برنامه ریزی توسعه در مراحل طراحی، اجرا و ارزیابی نقش داشته اند که عبارتند از: عوامل سیاسی (نگاه اقتدار گرای حکومت های وقت کشور به برنامه ریزی، سیاست زدگی غیر متعارف و زیاد نظام آموزشی)، دلایل اقتصادی (وجود نگرش تک بعدی به توسعه و عدم درک مفهوم فراگیر توسعه)، دلایل نظری، ادراکی و فنی (نبود دیدگاه ها و مبانی نظری و پشتوانه های تحقیقاتی برای بومی ساختن دانش برنامه ریزی آموزشی در آموزش و پرورش)، دلایل اداری (تحکمی بودن خط مشی ها و دستورالعمل ها)، دلایل انسانی (نبود کارشناسان خبر و متخصص برای هدایت برنامه ریزی های مستقل)، دلایل مدیریتی (فقدان نگرش کل نگر و جامع در ارتباط با بخش های مختلف نظام آموزشی و مقطعی و موضعی دیدن نظام آموزشی) و دلایل فرهنگی (عدم نهادینه شدن فرهنگ برنامه ریزی توسعه در مدارس) (مهر علی زاده، معرف زاده، خدادادی ارپناه، 1386، ص49).
مجموعه اصلاحات و رویدادها حاصله در زمینه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، علمی، فنی، فرهنگی و سیاسی در جامعه ایران در قرن 29 چنان گسترده و ژرف بود که کشور را همه جانبه برای تحقیق انقلاب مشروطیت در اوایل قرن 20 مهیا نمود و در پی آن پایه های محکم و سیاست گذاری های مختلفی در به رسمیت شناخته شدن امر آموزش و پرورش به عنوان یک حق طبیعی شهروندان از یک سو، وظیفه دولت در ایجاد تمهیدات لازم برای تحقق این امر از سوی دیگر بنیان گذاری می شود (جهانیان، 1391، ص 95)."