چکیده:
اسلام به عنوان یک ایدئولوژي سیاسی براي اولین بار با پیروزي انقلاب اسلامی تحقق یافت؛ اما آن چه در این میان کمتر
مورد توجه قرار گرفته تبیین چرائی و چگونگی شکل گیري و رشد اندیشه اسلام سیاسی و تأثیر آن بر انقلاب اسلامی
است. لذا هدف از پژوهش حاضر تبیین چرایی، چگونگی شکل گیري و رشد اندیشه اسلام سیاسی و نحوه تأثیر آن بر
انقلاب اسلامی است. روش تحقیق توصیفی -تحلیلی همراه با استفاده از منابع کتابخانه اي و اسنادي است. یافته هاي
1342- پژوهش موید این فرض است که سیاست ها و اقدامات ضد مذهبی رژیم پهلوي به ویژه در فاصله سال هاي 57
باعث شکل گیري و رشد اندیشه سیاسی شد که در نهایت منجر به طرح اندیشه برقراري حکومت اسلامی از سوي امام
خمینی (ره) گردیده و پس از پیروزي انقلاب اسلامی نیز تمامی نهادها و ساختارهاي حکومت نیز بر مبناي اندیشه اسلام
سیاسی بنیان نهاده شد.
خلاصه ماشینی:
"6 - تأثیر اسلام سیاسی بر انقلاب اسلامی اسلام سیاسی یا اسلام بهعنوان یک ایدئولوژی سیاسی به هیچوجه یک مکتب فکری واحد و یکپارچه نیست (Ayoob, 2004: 1)؛ اما بخش زیادی از متون و گفتمان دانشگاهی در جهان اسلام مبتنی بر این فرض است که در اسلام هیچ جدایی بین حوزههای سیاسی و مذهبی وجود ندارد، بهویژه در جمهوری اسلامی ایران که در آن پیوند بین زندگی سیاسی و اسلام در قانون اساسی تضمین شده و عامل اصلی مشروعیت حکومت بعد از پیروزی انقلاب اسلامی است (Ayoob, 2004: 2).
بنابراین با پیروزی انقلاب اسلامی، جمهموری اسلامی تنها رژیم در جهان اسلام بهشمار میآید که بهطور مستقیم توسط روحانیت اداره میشود و توجیه برای حکومت روحانیت، ناشی از وضعیت این طبقه بهعنوان مفسران قانون الهی و راهنمای جامعه دینی در زمان غیبت امام دوازدهم شیعه است.
در این رابطه اولیور روی 1 بر این باور است که انقلاب اسلامی ایران از ابتدا براساس پیوندی از دو نوع مشروعیت سیاسی و مذهبی مبتنی بود و این امر از طریق مفهوم ولایت فقیه شکل گرفت (Roy, 1999: 201) که این امر را میتوان اولین تأثیر اسلام سیاسی بر انقلاب اسلامی بهشمار آورد؛ اما سئوال اصلی که در اینجا مطرح میشود عبارت از این است که از نظر تئوری چه رابطهای میان جمهوریت و اسلام در نظام جمهوری اسلامی ایران وجود دارد؟ بهعبارت دیگر رابطه میان جمهوریت و اسلام در ایران از ماهیت متاقض یا سازگار برخوردار است؟ در پاسخ به این سئوال باید گفت که رابطه بین اسلام و جمهوریت در ایران اساسا ضرورت تضاد یا سازگاری ندارد."