چکیده:
اين مقاله به منظور بررسي جنبش های اجتماعي جديد در عصر جهاني شدن و تأثير آن بر توسعه سياسي در ايران
انجام گرفته است. پارامترهايي كه به عنوان جنبش های اجتماعي جديد در نظر گرفته شده و تأثير آن بر توسعه سياسي
ايران مورد بررسي قرار گرفته شامل حقوق بشر، فمينيسم و محيط زيست می باشد. نتيجه به عمل آمده براساس الگوي
هانس پيتركرايس اين است که تأثير فعاليت جنبش های اجتماعي جديد بر توسعه سياسي در ايران بر محور شاخص
تأثيرگذاري بر سياست هاي عمومي، تأثيرگذاري بر وجوه دموكراسي، تأثير گذاري بر تعاملات فرامرزي و تأثيرگذاري
قدرت و ظهور نخبگان تبيين شده است.
خلاصه ماشینی:
پارامترهایی که به عنوان جنبش های اجتماعی جدید در نظر گرفته شده و تأثیر آن بر توسعه سیاسی ایران مورد بررسی قرار گرفته شامل حقوق بشر، فمینیسم و محیط زیست می باشد.
گسترش وسایل ارتباط جمعی و شبکه جهانی ارتباطات و پیدایش فضای مجازی شبکه جهانی اینترنت و نفوذ فرهنگ جهانی و تحدید ابزارهای جامعه پذیرکننده انحصاری دولت ، جامعه پذیری سیاسی نسل های جدید را تحت تأثیر خود قرار داده و به ویژه برقراری ارتباطات بین نیروهای اجتماعی جدید جامعه ایران با جنبش های اجتماعی جدید خارج از مرزها، فضای جدیدی برای فعالیت نیروهای اجتماعی ایجاد کرده است .
بنابراین فرضیه مقاله دل لت بر این موضوع دارد که جنبش های اجتماعی جدید با بهره گیری از فضای مجازی حاصل از انقل ب انفورماتیک عصر جهانی شدن ، موجب گسترش و برقراری روابط فرامرزی نیروهای اجتماعی ، افزایش قابلیت نظارت همگانی بر عملکرد دولت ، تکثر قدرت و در نتیجه دموکراتیزه شدن روابط مردم و دولت شده و به فراهم شدن زمینه های توسعه سیاسی در ایران کمک کرده است .
جنبش های زیست محیطی از دهه ٦٠ و ٧٠ میل دی در اروپا و امریکای شمالی و برخی کشورهای جهان سوم / به ظهور رسیدند و به عنوان یکی از فعال ترین جنبش های اجتماعی جدید با موضوع فراملی و تحت عنوان اساسی تر حقوق بشر در اغلب کشورهای جهان از جمله ایران طی دو دهه گذشته و تحت تأثیر جهانی شدن وارد عرصه عمومی شده و اجتماعات و آحاد بسیاری از مردم را با فعالیت های خود همراه ساخته است .