چکیده:
یکی از مهم ترین بحرانهایی که از بدو حیات سازمان ملل متحد همواره صلح و امنیت بین المللی را مختل نموده، موضوع فلسطین است . متاسفانه به رغم گذشت بیش از ٦٠ سال از این بحران، به نظر میرسد هنوز اراده جدی ای در سازمان ملل متحد برای حل و فصل این موضوع وجود ندارد. نتیجه تداوم وضعیت نامشخص دولت فلسطین ، آوارگی و از دست رفتن جان میلیونها نفر انسان مظلوم بوده است که به رغم گذشت دهه های متمادی نتوانسته اند با تشکیل یـک دولـت مسـتقل ، از حقوق خود در مجامع بین المللی دفاع کنند. موضوع عضویت فلسطین در ملل متحد، مساله ای است که پس از درخواست فلسطین برای عضویت در ملل متحـد، از زاویه ی حقوق بین الملل مورد نقد محافل بین المللی قرار میگیرد. لذا برای بررسی موضوع، در این مقاله ابتدا معیارهای مندرج در منشور برای پذیرش عضویت یک دولت در سازمان ملل متحد بررسی شده و سپس با توجه به اهمیت بحث دولت شدن، به عنوان پیش شرط و مقدمه عضویت در ملل متحـد، شـرایط دولـت شـدن فلسطین بر اساس قواعد حقوق بین الملل و صلاحیت آن برای عضویت در سازمان ملل متحد مورد ارزیابی قرار گرفته است . در بخش پایانی مقاله ، موضوع عضویت فلسطین در سازمان ملل متحد با مورد سودان جنوبی و عضویت آن در سازمان ملل متحد، بدون مخالفت دولتهای بزرگ و به فاصله کوتاهی پس از اعلام اسـتقلال، مورد مقایسه قرار گرفته و عملکرد دو گانه سازمان ملل متحد در بوته نقد قرار داده شده است . ماحصل مباحث مطرح شده در این مقاله این است که با توجه به نقش اصلی شورای امنیت در پذیرش اعضای جدید، دولتهای برخوردار از حق وتو، معیارهای حقوق بین الملل را آنگونه که به نفع منافع ملی خودشان است تفسیر و اجرا میکنند. این مساله ضرورت اصلاح ساختار سازمان ملل متحد و ایجاد ساز و کاری برای اجرای هر چه بیشتر مقررات منشور بدون در نظر گرفتن منافع ملی دولت های بزرگ را مشخص میسازد.
خلاصه ماشینی:
"استدلال دیگری که میتوان مطرح کرد این است که در پرتو توسعه حقوق بین الملل از سال ١٩٤٥ بـه ایـن سـو، نهادهای مهم بین المللی مانند سازمان ملل متحد یا دیوان بین المللی کیفری در جهت خاصی از اختیار را دارا شدهاند که به آنها اجازه میدهد در راستای نیل به اهداف آن سازمان، حتی به رغم عـدم برخـورداری یـک موجودیـت از تمامی ضوابط سنتی دولت شدن، در مورد دولت شدن آن موجودیت به صورت دو ژوره، اعـلام نظـر کننـد.
این نشان میدهد، در مواردی که یک جنـبش آزادی بخـش ملی از سوی مردم و دولت مورد حمایت قرار میگیرد و قسمت های قابل توجهی از سرزمین مربوطـه را در کنتـرل خود دارد، اصل حق تعیین سرنوشت میتواند مجوزی برای مشروعیت بخشی به دولت شـدن یـک موجودیـت در شرایطی باشد که شناسایی آن به عنوان یک دولت از نظر معیارهای سنتی حقوق بین الملل هنوز قابل تایید نیست .
» در پرتو این ارزیابیها، طبیعتا این سوال مطرح میشود که چرا سودان جنوبی به رغم تمامی مشکلات، تنگناها و کمبودها، به فاصله کوتاهی از اعلام استقلال، بدون هیچ گونه مخالفتی به عنـوان یـک دولـت مسـتقل بـه عضـویت سازمان ملل متحد پذیرفته شده، اما فلسطین اجازه عضویت در سازمان ملل متحد به عنـوان یـک دولـت مسـتقل را نمییابد؟ نتیجه گیری برخلاف دوره جنگ سرد که پذیرش به عضویت در ملل متحد عملا" در تقابل بین قوای موجود به کار میرفت ، با از بین رفتن نظام دو قطبی در جامعه بین المللی به نظر میرسد که امروزه پذیرش عضویت دولـت هـا در سـازمان ملل متحد به فرصتی برای قدرتهای بزرگ و خصوصا ایالات متحده آمریکا تبدیل شـده اسـت تـا از ایـن طریـق ، موافقت یا مخالفت خود را با یک موجودیت سیاسی ابراز دارند."