چکیده:
یکی از اهداف دولتها گسترش عدالت بودهاست که توزیع مناسب درآمدها در جامعه نیز یکی از مهمترین جنبههای آن است. توزیع درآمد در هر جامعهای از ساختار اقتصادی - اجتماعی آن جامعه، به ویژه شرایط بازار کار ناشی میشود. گسترش شهرنشینی در اثر انتقال جمعیت و نیروی کار کشور از مناطق روستایی به مناطق شهری و از طریق تاثیری که بر بازار کار میگذارد، میتواند توزیع درآمد را متاثر نماید. مطالعه حاضر به بررسی اثر شهرنشینی بر توزیع درآمد 25 استان ایران در دوره زمانی 1390-1380 با استفاده از روش اقتصادسنجی فضایی پرداختهاست. نتایج تحقیق نشان میدهد که افزایش نسبت شهرنشینی و شاخص توسعه انسانی منجر به عادلانهتر شدن توزیع درآمد در استانهای ایران گردیده است. همچنین، با مقایسه نقشههای فضایی توزیع درآمد و نسبت شهرنشینی در سالهای ابتدا و انتهای دوره مورد مطالعه، این نتیجه حاصل میشود که تأثیر شهرنشینی بر توزیع درآمد استانهای کشور روند ثابتی نداشتهاست که این موضوع با نتایج تخمین فضایی همخوانی دارد.
One of the goals of establishment of Islamic Republic of Iran was expansion of justice that appropriate distribution of income in society is one of its most important aspects. Income distribution in every society is resulted from economic-social structure of that society، particularly labor market situation. Urbanization can affect the income distribution due to population migration and labor force from rural to urban areas and through the impact on labor market. This study examined the impact of urbanization on income distribution in 25 provinces of Iran in the period of 2001-2011 using spatial econometrics. The results show that an increase in the ratio of urbanization to human development index has led that income to be distributed fairer in the provinces of Iran. In addition، by comparing special maps of income distribution and the ratio of urbanization in the beginning and end of the studied period، it is concluded that the impact of urbanization on income distribution has not been a fixed process that this issue is consistent with the results of the special estimation.
خلاصه ماشینی:
"در اکثر مطالعات بررسی فرضیه U معکوس کوزنتس مورد توجه قرار گفته و مطالعات به صورت کشوری بوده است ، از این رو بررسی تأثیر شهرنشینی بر توزیع درآمد در استان های کشور برای شناخت اثرات و بهبود سیاست ها با درنظر گرفتن اثرات سرریز به سبب ارتباط بین مناطق میتواند امری ضروری باشد.
تفاوت این مطالعه با مطالعات قبلی صورت گرفته در این زمینه ، در بکارگیری روش های متفاوت اقتصادسنجی فضایی است ، در مطالعات مشابه با توجه به رد فرضیه صفر عدم همبستگی فضایی در اجزا اخلال و عدم وابستگی فضایی در مشاهدات متغیرهای وابسته ، مدل فضایی عمومی برآورد نشده است و اثرات سرریز درون استانی و بین استانی محاسبه نشده است ، در نتیجه اثرات مستقیم ، غیر مستقیم و کل که در مطالعات خارج از کشور محاسبه گردیده اند، تا کنون در ایران محاسبه نشده اند.
به علاوه نسبت شهرنشینی و شاخص توسعه انسانی منجر به کاهش ضریب جینی میشوند و هردو اثر معنادار بر توزیع درآمد دارند همچنین توان دوم متغیر نسبت شهرنشینی منفی است که این رخداد نشان میدهد طبق نظریه U معکوس کوزنتس ، توزیع درآمد در مرحله دوم قرار دارد.
نتایج حاصل از برآورد مدل فضایی عمومی با استفاده از اقتصادسنجی فضایی نشان میدهد که تولید ناخالص داخلی منجر به افزایش ضریب جینی میشود که این به معنای نابرابرتر شدن توزیع درآمد است .
Economic development, urban underemployment, and income inequality."