چکیده:
يهوديت به عنوان اولين و قديمي ترين آيين در سنت ابراهيمي داراي تاريخي طولاني و پرفراز و نشيب مي باشد. پيروان اين دين، گاهي در اقتدار و گاهي در اضمحلال، زماني در كنعان و بيش از آن، در سفر و تبعيد بوده اند. علي رغم عكس العمل متفاوت ديني يهوديان در اين دوران، اين سنت ديني همچنان پابرجاست و به حيات خود ادامه مي دهد. اين پژوهش، با نگاهي بر منابع تاريخي يهوديت پس از حضرت موسي عليه السلام تا تخريب دوم معبد در سال70 ميلادي، درصدد است تا تفاوت رفتار ديني يهوديان را در دو قلمرو اقتدار و حيات در كنعان و در اسارت يا پراكندگي بررسي نمايد و يافته هاي پژوهش حكايت از اين دارد كه حيات ديني يهود در دوران اسارت يا فشار بيگانگان، رو به رشد و بالندگي در زمان اقتدار و حيات در كنعان، رو به ضعف، سستي و انفعال دانست. در تحليل قرآن كريم، علت اخراج و آوارگي بني اسرائيل از سرزمين مقدس، سرپيچي از دستورات خداوند مي باشد و علت جلا و اقتدار قوم يهود، توحيد و خداپرستي آنان بوده است.
As the first and oldest religion of Abrahamic tradition، Judaism has a long history that is full of ups and downs. At the time of Canaan and after that، the followers of this religion have been in journeys and exiles، sometimes holding power and some other times experiencing failure. Despite different religious reactions of the Jews in this period، this religious tradition continues to exist. With a glance at the historical Jewish sources after Prophet Moses (peace be upon him) until the second destruction of temple in the year 70 (AD)، this paper attempts to analyze the difference in the religious behavior of the Jews in the two periods of power and life of Canaan and imprisonment or dispersal. The research findings show that the religious life of Judaism boomed at the time of captivity or foreign pressure، but went on weakly and passively during life in Canaan. According to the Quran، the reason why the Israelites were banished and dispersed from the Promised Land was disobeying God، and the reason why Jews have had power and glorification was their monotheism.
خلاصه ماشینی:
"با وجود اینکه یهودیت تبلیغ دینی ندارد، بقا و رشد سنت یهودی را باید در تحمل رنج و سختیهای حضور در میان سایر اقوام و ملتها دانست؛ امری که وحدت قومی ایشان را در زمان پراکندگی نیز تضمین میکرد.
این پژوهش، ضمن بدیع بودن و بدون داشتن هیچگونه پیشینهای غیر از متون تاریخی یهود، به بررسی فراز و نشیب زندگی دینی یهودیان و چگونگی تأثیرپذیری آنان از محیط زندگی، در میزان دینداری و پایبندی به اعتقادات میپردازد و تجربة ارزشمندی را در پیشروی جوامع دینی، بهویژه ادیان توحیدی بخصوص ابراهیمی قرار میدهد.
تبعید بابلی در حیات دینی و شیوة نگرش یهودیان تغییر اساسی ایجاد کرد؛ آنان با یادآوری سرگذشت رقتبار و اسفانگیز خود و تأمل پیرامون آن، این حادثه را بهعنوان کیفر و مجازات سخت الهی در قبال سرپیچی از دستورات او دانسته و دریافتند که سرنوشت و آیندة تاریخی آنان به اطاعت ایشان از خداوند و تسلیم بودن در برابر تعالیم تورات و انبیای الهی است.
با نفوذ افکار و فرهنگ یونانی یهودیان در وطن تحت تأثیر قرار گرفت و روند سازش با آداب و رسوم وارداتی و تضعیف هویت دینی بار دیگر شدت یافت.
اجمالا میتوان گفت جامعة یهودی در موطن اولیة خود و یا در تبعید و پراکندگی بیتأثیر از فرهنگ، آداب و رسوم و مذهب ملتهای مورد تعامل با خود نبوده است، اما این تأثیرپذیری به دو نوع متفاوت بروز کرد؛ یهودیان در زمان استقرار در وطن اولیه، با هویت دینی رو به ضعف و گرایش به شرک و بتپرستی و آمیختگی با فرهنگ اقوام و جوامع همسایه رو به رو بودند که تأثیرات مخربی در دینداری ایشان گذاشت."