چکیده:
از درخشانترین، شاخصترین و راهگشاترین منابع موجود در فرهنگ شیعه، که از مختصات این مذهب است و هیچ مکتب و ملت و آیینی دارای چنین شاخصه و خصوصیتی نیست، این است که شیعه، علاوه بر قرآن، که از تعالیم و برنامههای وحیانی است و نیز علاوه بر سنت، سیره و رفتار نبوی دورهای نورانی و با عظمت دارد که در این دوره، فرهنگ ولایت و امامت، خودنمایی میکند
خلاصه ماشینی:
"<EndNote No="195" Text=" همان، ص80"/> اما در واقع این اشکال، به سهولت و سادگی، قابل پاسخگویی است؛ چه اینکه سالهای یاد شده، سالهایی بحرانی، بر اضطراب و کشمکش بوده و علی7 و فرزندان گرامیاش درگیر جنگ جمل بودهاند و در آن معرکة عجیب تاریخی حضور داشتهاند و بعید نمینماید که در چنین شرایطی حسین بن علی8 همسر گرامیاش را در مدینه گذاشته باشند تا در میان خویشان با آرامش کامل، فرزند دلبند خویش، امام سجاد7 را به دنیا آورد، آن هم طبق نقلی تاریخی، در خانه فاطمه زهرا3 .
همین که چشم امام سجاد7 به چهرة نابکار و پلید یزید افتاد، سکوت را در آن شرایط مهم به مصلحت ندانست و چنین فرمود: «أنشدک الله یا یزید ما ظنک برسول الله لو رآنا علی هذه الحالة»؛<EndNote No="211" Text=" مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج45، پیشین، ص 175"/> «ای یزید، تو را به خدا سوگند، اگر پیامبر ما را بر این حال مشاهده کند به توجه خواهد کرد؟» این پرسش.
موضعی کاملا بیطرفانه اتخاذ کرد؛ زیرا چنانکه خود آن حضرت فرمود: «در همة مکه و مدینه حتی بیست نفر که مرا دوست داشته باشند، وجود ندارد!»<EndNote No="219" Text=" ابن قتیبة دینوری، عبدالله بن مسلم، الامامة و السیاسه، ج2، دار الاضواء بیروت، 1987م، ص 14"/> دلیل روشن این کنارهگیری به خصوص در واقعة حره این بود که امام میدانستند این حرکت، از مبنای صحیح اسلامی برخوردار نیست و قیام کنندگان به امامت ایشان اعتقادی ندارند و حتی از ایشان نظری هم نخواستهاند؛ زیرا چند نشانة انحراف از امامت را درخود داشتند: 1."