چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثر سطح مهارت و موقعيت هاي قابلپيش بيني و غيرقابلپيش بيني بر زمان بندي تكواندوكاران ميباشد. بدينمنظور، 23 نفر از تكواندوكاران نخبه حاضر در اردوي تيم ملي و 23 نفر از تكواندوكاران غيرنخبه از سطح باشگاه هاي موجود در سطح شهر تهران بهترتيب به شيوه نمونه گيري دردسترس و تصادفي انتخاب گرديدند و در آزمايشگاه روان شناسي دانشگاه تربيتمدرس تهران آزمون شدند. بهمنظور سنجش دقت زمان بندي، از تكليف رايانه اي زمان بندي در موقعيت هاي قابلپيش بيني و غيرقابلپيش بيني استفاده شد. جهت تحليل داده ها نيز آزمون مانووا مورداستفاده قرار گرفت. يافته ها نشان ميدهد كه بين دقت زمان بندي تكواندوكاران نخبهوغيرنخبه، نهتنها در موقعيت هاي مذكور، بلكه در بازههاي زماني موقعيت قابلپيش بيني نيز تفاوت معناداري وجود دارد(سطح معناداري بازه هاي موقعيت قابلپيش بيني و غيرقابلپيش بيني بهترتيب عبارت هستند از: P=0.00001، P=0.019، P=0.005؛ لذا، مي توان نتيجه گرفت چناچه تكواندوكاران از دقت پردازش زماني دقيقي برخوردار باشند، در اجراي مهارت هاي حركتي و پاسخ به محرك هايي كه نيازمند پيش بيني زماني هستند موفق تر عمل خواهند نمود؛ بنابر اين، مي توان زمان بندي را بهعنوان يكي از توانايي هاي ادراكي ـ حركتي دخيل در نخبگي و گزينش تكواندوكاران برتر لحاظ نمود.
خلاصه ماشینی:
برای مقابله با عامل زمان و هزینههای بالقوهای که عملکرد ورزشی را تحتتأثیر قرار میدهد، ورزشکاران نیاز به پیشبینی فضایی و زمانی جهت هدایت حرکتی بهموقع و مناسب دارند؛ بهعنوانمثال، در هندبال و یا پنالتیهای فوتبال، سرعت بالای توپ در ترکیب با فاصلۀ نزدیک بین زنندۀ پنالتی و دروازهبان، دریافت توپ پس از شلیک را برای دروازهبانها تقریبا غیرممکن میسازد؛ درنتیجه، دروازهبان برای حفظ شانس ردیابی و دریافت موفق توپ، نیاز به شروع حرکت براساس پیشبینی قصد و تصمیم زنندۀ پنالتی دارند که این عمل مستلزم پردازش دقیق و صحیح زمان رسیدن و مکان توپ میباشد.
ازآنجاکه زمانبندی حرکتی، توانایی فرد برای انطباقدادن یک پاسخ حرکتی بهلحاظ زمانی با محرک حسی است (13) و اجرای مهارتهای حرکتی و فعالیتهای ورزشی نیازمند تعاملات مداوم مراکز عصبی درگیر در زمانبندی و حرکت میباشند (12) و نیز با توجه به وجود ارتباط تنگاتنگ میان پیشبینی و زمانبندی حرکت در ورزشهایی چون تکواندو که در سطوح عملکردی بالا مستلزم زمانبندی حرکتی در کسری از ثانیه میباشد؛ لذا، پژوهش حاضر درصدد پاسخ به این است که آیا تکواندوکاران نخبه نسبت به تکواندوکاران غیرنخبه از توانایی زمانبندی و پیشبینی دقیقتری برخوردار میباشند و لذا، قادر به ارائۀ پاسخهای سریعتر و صحیحتری در تکالیف مربوطه میباشند یا خیر؟ روش پژوهش پژوهش حاضر از نوع مطالعات پسرویدادی است.