چکیده:
شعر پس از انقلاب اسلامی را به جریان های متفاوتی می توان تقسیم کرد: یکی از این جریان های مهم شعر پیشرو با شخصیت شناخته شده آن رضا براهنی است، شاعری که با انتشار مجموعه شعر خطاب به پروانه ها و تبیین اندیشه های ادبی خود در مقالات مختلف، به یکی از شاعران و نظریه پردازان تاثیرگذار پس از انقلاب تبدیل شد. براهنی در نظریه شعری خود، که با نام «زبانیت» شهرت یافته است، به دنبال چندزبانی کردن شعر، تعدد فرم و زبان، پاشیدگی معنا، پاشیدگی روایت، پاشیدگی دستور زبان، صورت گرایی و پاشیدگی توصیف است.
مقاله حاضر به بررسی نوآوری ها و هنجارگریزی های صرفی و نحوی در مجموعه خطاب به پروانه ها می پردازد و نشان می دهد که هنجارگریزی های صرفی شاعر در این مجموعه اغلب با موفقیت همراه بوده است. براهنی با دستکاری در ساخت های صرفی زبان، بی آنکه ساختار صرفی کلمات را متلاشی سازد، موفق به خلق واژگان جدید می شود، اما در بخش نحو، موفقیتی حاصل نمی کند؛ زیرا با متلاشی کردن قواعد حاکم بر جمله ارتباط خواننده را با شعر قطع می کند.
Contemporary poetry can be divided into the poetry of before and after the Islamic Revolution. Among the post-revolutionary poetry، the Pishro or avant-garde Poetry is the most important style of poetry. The well-known figure of this kind of poetry is Reza Baraheni (1935- ) who became the most influential poet of the Post-Revolution Poetry with the publication of his Khetab be Parvane ha and introducing his literary ideas in different articles. Baraheni attempts in his poetic theory، which is known as lingual theory، to reach multilingualism in poetry، multiplicity of forms and language، disintegration of meaning، disintegration of narrative، disintegration of grammar، formalism، and disintegration of description. In the present study، topics such as morphological innovations and morphological and syntactic deviations in Khetab be Parvane ha are studied. As a result، deviations in these poems are divided into two: the successful linguistic part where Baraheni manages to bring some new words into Persian language without disturbing its morphological structure، and the unsuccessful syntactic part where all the rules governing the sentence have been disturbed.
خلاصه ماشینی:
"کتاب گزاره های منفرد از علی باباچاهی ؛ در بخش کوتاهی از این کتاب ، باباچاهی به بررسی نحو در خطاب به پروانه ها پرداخته است ، اما به ذکر چند نمونه اکتفا کرده و البته همان چند مورد را نیز نه ازنظر دستور زبان ، بلکه برای مثال ، جهت توضیح نظریة براهنی ذکر کرده است ؛ ٣.
نکتة مهمی که در همة تحقیقات پیش گفته صدق می کند این است که در آنها تنها چند مثال مشخص از هنجارگریزی نحوی غالبا تکرارشده و توجهی به جنبة صرفی اشعار و دیگر نکات دستوری نشده است ، حال آنکه در مقالة حاضر، علاوه بر هنجارگریزی نحوی ، نوآوری ها و هنجارگریزی های صرفی براهنی نیز ذکر و ژرف ساخت آنها بررسی می شود.
این کلمه البته پیش از براهنی نیز در شعر فارسی سابقه دارد، اما خلاف نرم زبان فارسی است و به نظر می رسد که او برای افزایش موسیقی کلام و ایجاد جناس بین "روزان " و "سوزان " از آن استفاده کرده است : «پاییز ریزریز روزان بربادرفته در زیر پنجاه وپنج اسب سوزان » (همان ، ٢٩).
یکی دیگر از قواعد جمع بستن کلمات فارسی آن است که علامت جمع باید پس از کلمه آورده شود؛ حال آنکه ، اگر "بشقاب های پرنده " را در شعر زیر اسم مرکب بدانیم ، از قاعدة جمع بستن کلمات عدول شده است : «بشقاب های پرنده / از تو به سوی من پرواز کرده اند/ از آن گذشته به این حالا/ امروز می رسند؟ یا کی ؟ بگو!/ من تشنه ام / کی کوزة فضایی تو سبز می شود؟/ کی سفره را برای گرسنه ای چون من می گستری ؟» (همان ، ٦٤)."