چکیده:
در جهان رقابتی امروز، سازمان هایی که می توانند به طور پیوسته با تغییرات محیطی سازگار شوند موفق خواهند بود. تغییرات محیطی دائما سازمانها را دنبال بهترین راهها برای تطبیق با محیط اطرافشان و نیز دستیابی به سود رقابتی رهنمون می سازد. لذا، دنیای متغیر و رقابتی امروز، سازمان ها را مجبور ساخت تا برای کسب موفقیت و بقا، تغییرات شگرفی در خود ایجاد نمایند. در این راستا یادگیری عامل کلیدی، اصلی و مورد نیاز سازمانی است که می خواهد در دنیای جدید اقتصادی پابرجا بماند. یادگیری سازمانی و سازمان یادگیرنده از واژه هایی هستند که بیش از 20 سال از طرح آنها توسط دانشمند بزرگ عرصه مدیریت و پدر یادگیری سازمانی یعنی گریس آرجریس نمی گذرد. اما بیار مورد توجه عمیق دانشمندا، مدیران، رهبران سازمان های و شرکتها قرار گرفته است تا از این مسیر افراد و سازمان ها عادات جدید یادگیری را کسب نمایند و سازمان خود را به یک سازمان یادگیرنده مبدل سازند. زیرا تنها راه چاره سازمان های آینده برای هماهنگی با تغییر و تحولات، تبدیل شدن به یک نظام یادگیرنده است و در این مسیر موفق ترین سازمانها، سازمان های هستند که زودتر، سریعتر و بهتر از رقبا یاد بگیرند؛ یعنی سازمانهایی که یادگیرنده اند. از این جهت، مفهوم سازمان یادگیرنده تا حد بسیار زیادی به واسطه افزایش پیچیدگی ها، عدم قطعیت و سرعت تغییر محیط سازمانی به مدیریت قرن بیست و یکم مربوط می گردد. بنابراین درک اینکه سازمان یادگیرنده چیست؟ ویژگی های آن کدامند؟ چگونه می توان به چنین سازمان هایی دست یافت؟ این سازمان های امروزی برای نیل به شرایط مطلوب از وضعیت کنون - تحقق سازمان یادگیرنده - چیست؟ در این نوشتار مورد بررسی و اشاره قرار گرفته است.
خلاصه ماشینی:
"مطالعه دانش مدیریت نیز نشان می دهد که صاحبنظرانی که به بحث و بررسی نظریه های یادگیری سازمانی و سازمان های یادگیرنده پرداخته اند براین باور هستند که در عصر نوین جهانی ، عصر دانایی ، مهمترین مسئولیت رهبران و مدیران این است که یک سازمان یادگیرنده خلق کنند( نجف بیگی و همکاران ،١٣٨٩ : ٩٨).
این جهت ،ایجاد سازمان یادگیرنده اولین و مهمترین اقدام استراتژیک برای دستیابی به کیفیت و تعالی سازمانی بالا در شرکتها ، سازمانها و موسسات ایرانی است زیرا سازمانها بایستی برای کسب و حفظ مزیت رقابتی در شرایط نوین ،بهتر و سریع تر از موفقیت و شکست های خود یاد بگیرند،چراکه آنها به تغییرمستمر خود برای تبدیل شدن با سازمان یادگیرنده نیازخواهند داشت (ایران زاده و همکاران ،١٣٩١ :٢٥).
تمام پیشینه های مورد بررسی،توجه به مهمترین سرمایه سازمانی، یعنی نیروی انسانی و اقدام برای یادگیری مستمر و اشاعه دانش و فرهنگ پرسشگری ، توانمد نمودن افراد و گروهها با تاکید بر ایجاد ساختارهای پویا ، تغییر رفتار مدیران / رهبران و ارتباط با محیطهای دورن و بیرون از سازمان ،یادگیری سازمانی در راستای نیل به سازمانی یادگیرنده مطرح بوده است .
* در پژوهشی که در آموزش و پرورش کشور ترکیه انجام پذیرفته است ، به ویزگی های اساسی سازمان یادگیرنده اشاره می شود که این ویژگی ها شامل موارد زیر می گردد: آموزش مداوم کارکنان و به اشتراک گذاشتن دانش ، تفکر نقادانه ، انعطاف پذیری و تشویق برای به وجود آوردن نوآوری، کمک به کارکنان در ایجاد محیط مناسب و افزایش اعتماد به نفس در کارکنان ( آقا اوغلو (٢٠٠٦) : به نقل از صالحی و همکاران ، ١٣٩٤ : ١١٠)."