چکیده:
کهولت درجوامع پیشرفته ی صنعتی وغربی که میانگین سن افرادشان به مرز 80 سالگی نزدیک می گردد،یکی از مشکلات عمده ی این جوامع به شمار می رود. با گذشت حدود سه دهه ،از عمر،قابلیت های فیزیولوژیکی وکارکردی روبه افول می گذارد.برخی ازاین قابلیت ها که بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند،عبارتند از:قدرت عضلانی،کارکرد عصبی، کارکرد ریوی،کارکرد قلبی –عروقی، ترکیب بدن وتوده ی استخوانی قابل ذکر است که میزان کاهش عملکرد این توانایی ها دردوره ی سالمندی ،به یک میزان نیست.صرف نظر از سن،فعالیت های مناسب جسمانی منظم نیز سبب بهبود فیزیولوژیکی بدن می گردد. مقدار تاثیرات بستگی به عوامل مختلفیچون سطح آمادگی جسمانی اولیه ،سن ونوع تمرین دارد.تمرینات ورزشی قادر به مقابله با تاثیرات منفی حاصل ازکشیدن سیگار،چاقی وپرفشار خون است.به هرحال ،چنین به نظر می رسد که فعالیت های جسمانی برنامه ریزی شده ومنظم، در طول زندگی ،بیمه نامه ای را به صورت سلامتی وعمر طولانی ،در اختیار شرکت کنندگان در چنین برنامه هایی می گذارد .
خلاصه ماشینی:
"از آنجایی که بررسیهای درازمدت تمرین ورزشی روی یک گروه آزمودنیهای معین،بندرت انجام گرفته،حد و اندازهء شرکت در تمرینات ورزشی منظم که میتواند سرعت واقعی کاهش را در کارکرد فیزیولوژیکی تغییر داده یا زوال کارکرد آن را که با افزایش سن بهطور طبیعی به وقوع میپیوندد از بین ببرد،شناخته شده است.
در یکی از تحقیقات انجام شده بر روی مردان سالم 60 تا 72 سال برای مدت 12 هفته که تحت برنامهء تمرینی مقاومتی معیار با استفاده از وزنههایی معادل 80%و 1 تکرار بیشینه قرار گرفتند،نشان داده شد که در هفتهء آخر،قدرت خمکنندگی زانو به میزان 107%و قدرت بازکنندگی 227%افزایش یافته بود!جالب توجه اینکه این میزان بهبودی قدرت عضلانی(در حدود 5%در هر جلسه از تمرین)،با میزان افزایشی که قبلا در مورد افراد بالغ جوان گزارش شده بود،برابری میکرد.
جدول 1-نتایج مطالعات مربوط به تمرین قدرت در افراد مسن (به تصویر صفحه مراجعه شود) کارکرد قلبی-عروقی از اطلاعات حاصل از تحقیقات مقطعی،چنین زده شده که توان هوازی بیشینه( VO2 بیشینه)،تقریبا به میزان 4/0میلی لیتر در هر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه در هرسال کاهش مییابد.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) میانگین سن هنگام مرگ شکل 7-سن مرگومیر ورزشکاران و غیرورزشکاران،هیچ یک از تفاوتهای بین گروهها از نظر آماری معنیدار نیستافزایش کیفیت زندگی طولانیتر تحقیقات انجام گرفته دربارهء روشها و عادات زندگی روی 17000 فارغ التحصیل دانشگاه هاروارد که بین سالهای 1916 و 1950 وارد دانشگاه شدند،شاهدی قوی فراروی ما قرار میدهد که تنها تمرینات هوازی متوسط،مشابه با جاگینگ(دوهای آرام،سبک و طولانی)و در حدود 5 کیلومتر در روز میتواند به توسعهء سلامتی کامل کمک نماید و ممکن است بهطور واقعی سالهایی را به زندگی بیفزاید(21)."