چکیده:
هدف از اجرای این تحقیق بررسی و مقایسه آثار دو برنامه بیش تمرینی قدرتی و استقامتی روی تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیائی مردان جوان ورزشکار بوده است بیش تمرینی عارضه ای است که موجب کاهش عملکرد ورزشکار شده و تغییرات فیزیولوژیکی بیوشیمیائی ایمونولوژیکی و روانی متعددی را به وجود می آورد در طی سال های متمادی متخصصان و پژوهشگران سعی و تلاش کرده اند که با تعیین برخی شاخص های فیزیولوژیکی و بیوشیمیائی در تشخیص زود هنگم این عارضه قبل از کاهش در عملکرد ورزشکار کمک کنند نمونه آماری این تحقیق را 39 نفر از دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه اراک که در سال تحصیلی 80-79 مشغول به تحصیل بوده اند تشکیل میدهند نتایج تحقیق حاضر نشان داد که برنامه بیش تمرینی قدتری موجب افزایش معنی داری در غلظت هورمون تستوسترون پلاسمای خون ونیز توان بی هوازی ورزشکاران قدرتی گردید از طرفی در غلظت هورمون کورتیزول کاهش معنی داری نشان داد همچنین متعاقب اجرای برنامه بیش تمرینی استقامتی غلظت هورمون تستوسترون کورتیزول و توان هوازی بیشینه کاهش معنی داری نشان داد
خلاصه ماشینی:
"از آنجایی که اکثر مربیان تیمهای ملی و باشگاهی به دلیل عدم برنامهریزی صحیح برای شرکت در مسابقات،برنامهء طولانی مدتی را دنبال نکرده و حدود یک تا دو ماه قبل از مسابقات اقدام به آمادهسازی ورزشکاران خود میکنند،در این پژوهش شدت و حجم تمرینهای هفتگی و کاهش استراحت بین جلسات تمرین،وضعیتی مشابه برنامهء تمرینی ورزشکاران قدرتی واستقامتی رشتههای مختلف ورزشی کشور ایجاد و با اندازهگیری برخی متغیرهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی،اطلاعات بیشتر دربارهء عارضهء بیش تمرینی در اختیار متخصصان (1)- HakKinn et al (2)- Lehmanen et al و مربیان ورزشی کشور قرار گیرد.
بنابراین عدم وجود تحقیقات و نتایج قطعی مبنی بر افزایش سطوح کورتیزول در برنامهء بیش تمرینی تمرینات مقاومتی دارای مفهوم ضمنی مهمی است که در این باره باید تحقیقات بیشتری صورت گیرد،زیرا نشان داده شده که افزایش سطح کورتیزول استراحت ممکن است ناشی از عوامل روانی-عصبی باشد،وضعیتی که برخی مواقع با شکل خاصی از بیش تمرینی میتواند ارتباط داشته باشد.
از دلایل احتمالی اینگونه گزارشها در مورد کاهش عملکرد،یا بدون تغییر و حتی افزایش در عملکرد ورزشکاران میتوان به طرح کار و برنامهء بیش تمرینی طرحریزی شده برمبنای افزایش شدت تمرین یا حجم تمرینات اشاره کرد،زیرا واکنشهای فیزیولوژیکی و عملکردی به افزایش حجم یا شدت تمرینات بسیار متفاوت است و جنبههای روانی این واکنشها را نیز نباید فراموش کرد(12).
نتایج یکی از تحقیقاتی که با یافتههای تحقیق حاضر و اغلب نتایج تحقیقات گزارش شده در این زمینه همخوانی ندارد،تحقیقی است که کرامر و همکارانش در سال 1989 روی هفت آزمودنی زن و مرد با فعالیت بدنی منظم انجام دادند و ضمن گزارش افزایش در هورمون کورتیزول زمان استراحت،افزایش در توان هوازی بیشینه را نیز در این آزمودنیها گزارش کردند(10)."