چکیده:
وهابیت را نه صرفا یک منظومه فکری ـ اعتقادی یا یک فرقه مذهبی ـ تاریخی، بلکه بیشتر باید یک جریان سیاسی ـ امنیتی و ابزاری ایدئولوژیک برای پیشبرد اهداف استعمار تلقی کرد. این نوشتار درصدد است تا بخشی از دخل و تصرف های فرقه مذکور در میراث مکتوب اسلامی و اقدامات تخریبی آن با بهره گیری از فناوری های رسانه ای نوین را واکاوی و تحلیل کند. عموم مسلمانان وظیفه دارند تا علاوه بر حفظ سنت و تفسیر و تبلیغ درست و دقیق آن، در خصوص تحریف ها، سوءبرداشت ها و انحرافات فکری نیز اعمال حساسیت کنند و واکنش های مناسب نشان دهند. نوع تحقیق، توصیفی و تحلیلی است و برخی اقدامات مکتب اموی وهابی را بررسی می کند. سیاست های تبلیغی ـ تخریبی وهابیت به عنوان بزرگ ترین تهدید برای جهان اسلام و بلکه کل جهان، تاکتیک ها و شگردهای آنها در فضای حقیقی و مجازی در جهت مخدوش ساختن منابع اصیل تاریخی ـ حدیثی اسلام، اشاعه تلقی ها و تفسیرهای جهت گیرانه و فرقه ای به عنوان اندیشه مورد وفاق علمای اسلام، تشدید و تعمیق منازعات فرقه ای، مشوّه نمایاندن تصویر مذهبی و تاریخی شیعه در افکار عمومی مسلمانان و جهان، مقابله با روند رو به رشد انقلاب اسلامی، و به انحراف کشاندن جریان بیداری اسلامی محورهای اساسی این مطالعه هستند. ارائه راهکارهای عملی برای مقابله با اقدامات گوناگون این جریان انحرافی بخش دیگری از دستاوردهای این مطالعه است.
خلاصه ماشینی:
سیاست های تبلیغی ـ تخریبی وهابیت به عنوان بزرگ ترین تهدید برای جهان اسلام و بلکه کل جهان، تاکتیک ها و شگردهای آنها در فضای حقیقی و مجازی در جهت مخدوش ساختن منابع اصیل تاریخی ـ حدیثی اسلام، اشاعه تلقی ها و تفسیرهای جهت گیرانه و فرقه ای به عنوان اندیشه مورد وفاق علمای اسلام، تشدید و تعمیق منازعات فرقه ای، مشوه نمایاندن تصویر مذهبی و تاریخی شیعه در افکار عمومی مسلمانان و جهان، مقابله با روند رو به رشد انقلاب اسلامی، و به انحراف کشاندن جریان بیداری اسلامی محورهای اساسی این مطالعه هستند.
وهابیت، راهبرد، سیاست تبلیغی، تاکتیک، متون دینی، میراث تاریخی، رسانه Marifat________________________________________________________ Vol. 25, No 12, Esfand 1395 مقدمه «وهابیت» تمام فعالیت های مذهبی، فرهنگی و تبلیغی خود را از طریق سازمان «رابطة العالم الاسلامیه»، تأسیس شده در سال 1342 به انجام می رساند (رابطة العالم الإسلامی، 1987، ص 14) و در بیشتر سازمان های بزرگ بین المللی، نظیر سازمان ملل متحد به عنوان عضو ناظر، یونسکو، صندوق جهانی کودک (یونیسف)، سازمان کنفرانس اسلامی و در بیشتر شوراهای محلی و منطقه ای مسلمانان در کشورهای گوناگون، نفوذ جدی دارد (پایگاه اطلاع رسانی رابطة العالم اسلامی؛ کورتین وینزر، 1392؛ اسکندری، 1392) و مبلغان موردنیاز خود را عمدتا از دانشگاه های خود، «ام القری»، «المدینه»، و ده ها مرکز علمی دیگر در عربستان و در ده ها کشور جهان تأمین می کند (جعفری، 1383).