چکیده:
امــروزه مســاله گفتگــوی ادیــان و تمدن هــا از اهمیــت خاصی برخوردار اســت. در همیــن راســتا، تبییــن مســاله کرامــت انســان از دیــدگاه قــرآن و تــورات از اهمیــت و جایــگاه خاصــی در تقــرب پیــروان ایــن دو آییــن الهــی داشــته و زمینه هــای حیــات مبتنــی بــر کرامــت انســانی را تقویــت می نمایــد بــا بررســی آموزه هــای تــورات و قــرآن کریــم می تــوان ادعــا نمــود کــه ایــن دو کتــاب در بــاب موضــوع «کرامــت انســانی» اشــتراکات فراوانــی دارنــد.
در قــرآن و تــورات انســان از ارزش بالایــی برخــوردار اســت تــا جایــی کــه در قــرآن کریــم انســان «امانتــدار خــدا» معرفــی می شــود از دیــدگاه تــورات انســان دارای روح خدایــی اســت و از ویژگــی اختیــار برخــوردار اســت.
خلاصه ماشینی:
١١ بشــر: راغــب واژه بشــر را ايــن گونــه وصــف ميکنــد: »بشــر« ظاهــر پوســت بــدن و »ادمــه « باطـن آن اسـت و بـه انسـان از آن جهـت بشـر گفته انـد کـه پوسـتش از ميـان مـو نمـودار اسـت برخــلاف حيوانــات کــه بدنشــان از پشــم و کــرک پوشــيده اســت ، در هــر کجــاي قرآنکــه از کرامت در قرآن و تورات 201 شمارٔە ٩٠-٨٩ انسـان جسـد و شـکل ظاهـرش مـراد بـوده لفـظ بشـر اسـتعمال شـده اسـت مانند: >وهـو الـذي خلــق مــن المــاء بشــرا آدم : کلمــه اي غيــر عربــي کــه مجموعــا ٢٥ مرتبــه در قــرآن بــه کار رفتــه ،١٧ بــار »آدم « و»٨« مرتبــه بــه صــورت »بنــي آدم «، اکثــر قريــب بــه اتفــاق اهــل لغــت و تفســير آنــرا اســم خــاص بــراي يــک شــخص گرفتــه و نــام يــک فــرد مي داننــد و بعضــي هــم آنــرا مثــل انســان و بشــر نــوع دانســته اند.
١٤ انسان در قرآن کريم ارزش وجـودي انسـان : قـرآن کريـم انسـان را بـا ارزش تريـن موجـودي مي دانـد کـه خداونـد خلــق کــرده اســت و بــه او ارزش و بهــا مي دهــد تــا جايــي کــه فرشــتگان در مقابــل انســان سـجده ميکننـد و ايـن امـر از ارزش وجـودي انسـان حکايـت ميکنـد: >فسـجد الملائکـة کلهـم َ أجمعــون کرامــت انســان در قــرآن : شــايد معروفتريــن و واضح تريــن آيــه اي کــه دربــاره کرامــت انســان سـخن بـه ميـان آورده اسـت ايـن آيـه مي باشـد: >ولقـد کرمنـا بنـي آدم وحملناهـم فـي البـر والبحـر ورزقناهـم مـن الطيبـات وفضلناهـم علـي کثيـر ممـن خلقنـا تفضيلا آيـءه فـوق مي فرمايـد: کـه خداونـد بـر نـوع بشـر منـت نهـاده و بـه او دو چيـز اعطـا کـرده اسـت : يکــي کرامــت و ديگــري برتــري بــه بســياري از مخلوقــات منظــور از تکريــم انســان اعطــاي خصوصياتــي بــه انســان اســت کــه در ديگــران نيســت و مــراد از تفضيــل و برتــري نيــز اعطــاي خصوصياتـي بـه انسـان اسـت کـه انسـان بـا آن در ديگـران شـريک اسـت ولـي انسـان بـه نحـو اکمــل از آن برخــوردار اســت .