خلاصه ماشینی:
"5 روایات این مجموعه روایی تفسیری، از کافی شیخ کلینی و کتابهای توحید، خصال، عیون الأخبار، معانی الأخبار، اکمال الدین، ثواب الأعمال و علل الشرائع شیخ صدوق، و کتابهای تهذیب و استبصار شیخ طوسی، و تفسیر عیاشی و تفسیر قمی و تفسیر مجمع البیان طبرسی و احتجاج و دیگر کتابهای روایی نقل شده است، و تصریح به نام آنها در کتاب، بدین معناست که مؤلف خواسته است هر کس قصد آگاهی بر سند روایت و یا متن آن دارد، به مأخذ اصلی رجوع نماید.
تفسیر الصافی، ج1، ص15 می نویسد: این تفسیر، از کتابهای معتبری مانند کافی، من لایحضره الفقیه، توحید، عیون الأخبار، معانی الأخبار، مجالس، اکمال الدین، ثواب الأعمال، خصال، تهذیب، استبصار، غیبة، مجمع البیان و کشف البیان و جز آن، نقل روایت می کند و دارای مقدمه ای است در دوازده بخش که درباره: قرآن، فضیلت علم و عالم و متعلم، معنای ثقلین، و این که در قرآن ظهر و بطن و عام و خاص و محکم و متشابه است، و نهی از تفسیر به رأی، و این که چرا قرآن به زبان عربی نازل شده، و بالاخره این که حقیقت معجزه، چیست، بحث می کند.
38 آقای عقیقی بخشایشی در کتاب «طبقات مفسران شیعه» از این تفسیر یاد کرده است و درباره آن می نویسد: مفسر با نقل اقوال چند تن از مفسران بزرگ در پیرامون هر یک از آیات، با تصریح به اسامی کتابهایشان، در مقابل هر کدام از آنها جهت اختصار، رمزی مشخص نموده است که با آن، رمز، به تفسیر مورد نظر اشاره می نماید و مطالب خود را زیر عنوان «مترجم گوید» می آورد؛ فضیلت هر آیه را ذکر می کند و می گوید: «التفسیر بما قاله المفسرون» یا «التفسیر بالأحادیث المرویة»."