چکیده:
تحلیل نشانهمعناشناختی، به بررسی نحوة ارتباط نشانههای زبانی در نظام گفتمانی و در سطحی فراتر از جمله میپردازد. این تحلیل نشان میدهد که یک نشانه در ارتباط با سایر نشانههای گفتمانی و در نظام کلی گفتمان چه فرایندی را طی میکند تا دارای معنای خاصی شود. در این میان بررسی عناصری که زمینهساز شکلگیری معنا هستند، اهمیت اساسی دارد. عناصری مانند شکلهای بیرونی و درونی گفتمان، بعد پویای کلام، انواع گفتمان، نقش فعلهای موثر در گفتمان، فرایند تنشی کلام، کنشگران، انواع کنشها، ارتباط عناصر در محور جانشینی و همنشینی و مانند آن، ابزارهای موثر در تحلیلهای نشانهمعناشناختی به شمار میآیند. در این پژوهش کوشیدهایم برخی از این عناصر معناساز را در داستان لیلی و مجنون به روایت جامی بیابیم و با بررسی این عناصر، نخست نشان دهیم، نشانههای گفتمانی در این داستان چه فرایندی را طی میکنند تا منجر به شکلگیری ساختار معنایی داستان شوند؛ دوم، انواع گفتمان در این داستان را بکاویم؛ سوم، با بررسی ساختار روایی داستان به ابرساختار یا جانمایة متن دست یابیم.
Semantic analysis، is the study examines the relationship between linguistic signs in the discourse and beyond، Sentence surface. This analysis shows that an indication in conjunction with other discourse sins and the discourse how the process works to have a special meaning. The elements that underlie the formation of meaning، is essential. The elements such as External and internal forms of discourse، Types of discourse، The role of verbs in discourse، tension process of discourse، actors، types of actions، relationships between the succession and juxtaposition structure and etc are Effective tools for semantic analysis considered. In this study we tried to find some of the elements of meaning-creation in the Leili and Majnun story narrated by Jami، and with these elements First show signs of discourse in this story is how the process works will lead to the formation of semantic structure to the story. We discuss the types of discourse in this story Secondly. We discuss narrative structure of the story to achieve foundation or text element Third
خلاصه ماشینی:
در این پژوهش کوشیده ایم برخی از این عناصر معناساز را در داستان لیلی و مجنون به روایت جـامی بیـابیم و بـا بررسـی این عناصر، نخست نشان دهیم ، نشانه های گفتمانی در این داستان چه فرایندی را طی میکنند تـا منجـر بـه شـکل گیـری سـاختار معنایی داستان شوند؛ دوم ، انواع گفتمان در این داستان را بکاویم ؛ سوم ، با بررسی ساختار روایی داستان به ابرساختار یـا جـان مایـۀ متن دست یابیم .
عناصر معناساز داستان لیلی و مجنون از جمله : عوامل درون کلامی و برون کلامـی، بعـد پویـای کلام ، فعالیت متقاعدسازی، بعد ارزشی کلام ، انواع عامل های گفتمان ، فرایند تنشی کلام ، بعد ارزشی کـلام ، نقـش افعـال مـؤثر در نظام گفتمان ، بررسی فرایند جانشینی و همنشینی کلام و مانند آن در قالب این چهار زنجیره مورد بررسی قرار گرفته اند.
بنابراین ، ساختار کلی داستان را به صورت نمودار زیر می توان نشان داد: ارزش :ع ش ق ال ه ی و ح ق یق ی ع ام ل ف اع ل ی ع ام ل ض ف اع ل ی: غ م ازا،ن پدر و م ادل ریل ی،ق ب یل ة یل ل ی گس ت ره یش ن اخ ت ی ع ش ق م ج ازی نمودار شماره ٩: رابطۀ همسو یا همگرا از آن جا که داستان لیلی و مجنون دارای حرکت های ١ درونی و اپیزودهای فرعی است ، هر کدام از این حرکـت هـا را مـیتـوان بـر اساس فرایند تنشی میان نشانه های زبانی، بررسی کرد.