چکیده:
هدف این پژوهش، تعیین نقش راهبردهای شناختی تنظیم هیجان و رواننژندگرایی و برونگرایی در نشانههای پانیک بود. این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود که در راستای آن، 400 نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز به شیوه خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. جهت جمعآوری دادهها از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (CERQ)، پرسشنامه شخصیتی نئو (NEO-FFI) و آزمون حساسیت اضطرابی (ASI) و برای تحلیل داده از روش تحلیل مسیر استفاده شد. تحلیل دادهها نشان داد که راهبردهای تمرکز مجدد بر برنامهریزی و دیدگاهگیری بواسطه برونگرایی بهصورت منفی، تغییرات نشانههای پانیک را پیشبینی میکنند. علاوهبر این، راهبردهای ملامت خود، نشخوارگری، فاجعهانگاری بواسطه رواننژندگرایی بهصورت مثبت و راهبردهای پذیرش، بازارزیابی مثبت، تمرکز مـجدد مثبت، تمرکز مجدد بر برنامهریزی و دیدگاهگیری به واسطه رواننژندگرایی بهصورت منفی تغییرات نشانههای پانیک را پیشبینی میکنند. این یافتهها تلویحات عملی در مداخلات بالینی داشته که به صورت تفصیلی مورد بحث قرار گرفته است.
The present study aimed to determine the role of cognitive emotion regulation strategies and neuroticism and extroversion in panic symptoms. This study was conducted with a correlation method. Therefore، using multi-stage cluster method، 400 students were selected from University of Tabriz. They completed cognitive emotion regulation questionnaire، NEO-FFI personality inventory، and Anxiety Sensitivity Index (ASI). Data were analyzed by path analysis. Results showed that refocus on planning and perspective taking could negatively predict variances of panic symptoms through extroversion. In addition، self-blame، rumination، and catastrophizing could positively predict alterations of panic symptoms by mediating neuroticism. Furthermore، acceptance، positive reappraisal، positive refocusing، refocus on planning، and perspective taking could negatively predict alterations of panic symptoms by mediating neuroticism. These findings have applied implications، which have been comprehensively discussed.
خلاصه ماشینی:
"پژوهش های پیشین ، نه راهبرد متفاوت تنظیم شناختی را به صورت مفهومی شناسایی کرده اند: ملامت خود۲(مقصر دانستن خود بخاطر رخدادی که اتفاق افتاده است )، پذیرش ۳(پذیرش رخداد رضایت دادن به آنچه که اتفاق افتاده است )، نشخوارگری ۴(تفکر درباره احساس ها و افکار وابسته به آن رخداد منفی )، تمرکز مجدد مثبت ۵(تفکر درباره مسائل خوشایند بجای تفکر درباره آن رخداد واقعی )، تمرکز مجدد بر برنامه ریزی ۶(تفکر درباره اینکه با آن حادثه و رخداد چگونه می توان برخورد کرد)، ارزیابی مجدد مثبت ۷(افکار مربوط به الحاق معانی مثبت به آن رخداد)، دیدگاه گیری ۸ (افکار مربوط به نسبی بودن آن رخداد در مقایسه با سایر رخدادها)، فاجعه انگاری ۹(افکار مربوط به تأکید آشکار بر فاجعه یا مصیبت بار بودن تجربه ) و ملامت دیگران ۱۰(سرزنش دیگران و مقصر دانستن آنها بخاطر رخدادی که اتفاق افتاده است ) (گارنفسکی ، کرایج و اسپینهاون ۱۱، ۲۰۰۱؛ ۲۰۰۲؛ به نقل از حسنی و همکاران ، ۱۳۸۷).
1-Aldoa, Nolen Hoksema & Schweizer 2- neuroticism 3- extroversion حسنی و همکاران (۱۳۸۷) بیان کردند که افراد روان نژندگرا در برخورد با تجربه منفی ، بیشتر از راهبردهای ملامت خویش ، پذیرش ، نشخوارگری ، دیدگاه گیری ، فاجعه انگاری و ملامت دیگران استفاده می کنند، در حالیکه افراد پایدار هیجانی از راهبردهای تمرکز مجدد مثبت و تمرکز مجدد بر برنامه ریزی استفاده می کنند."