چکیده:
هدف این پژوهش، بررسی آموزش واقعیتدرمانی بر افزایش تابآوری و امید به زندگی و بهبود کیفیت زندگی زنان نابارور مرکز ناباروری شهر صارم بوده است. جامعه آماری مورد مطالعه کلیه زنان نابارور مراجعه کننده به مرکز ناباروری شهر صارم بوده است، با توجه به اینکه پژوهش حاضر از نوع نیمهآزمایشی همراه با پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل و گمارش بصورت غیرتصادفی و داوطلبانه می باشد، حجم نمونه به منظور آموزش واقعیتدرمانی در زنان نابارور مراجعه کننده به مرکزناباروری شهر صارم 30 نفر در نظر گرفته شد. روش جمعآوری اطلاعات جهت اندازه گیری متغییرهای مورد پژوهش، پرسشنامه تابآوری کانر و دیویدسون(2003)، پرسشنامههای امید به زندگی اشنایدر و همکاران (1991)، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1989) و نیز آموزش واقعیتدرمانی براساس پروتکل درمانی در طی 8 جلسه برگزار و پرسشنامهها بر روی نمونه مورد نظر اجرا گردید. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار، واریانس ونمودار و... ) و در آمار استنباطی به منظور آزمون فرضیههای پژوهش از آزمون آماری (تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی) درمحیط نرم افزار spss صورت گرفت. نتایج نشان داد: آموزش به شیوه واقعیتدرمانی موجب افزایش تابآوری و بهبود کیفیت زندگی بیماران نابارورشده است، ولی بر روی افزایش امید به زندگی در آنان اثر نداشته است. همچنین یافتهها حاکی از تاثیر واقعیتدرمانی بر خرده مقیاسهای تابآوری نیز بود اما آموزش واقعیتدرمانی بر تاثیرات معنوی تفاوت معناداری نداشته است.
The aim of this study was to evaluate teaching reality therapy on increasing the resilience and life expectancy and quality of life of infertile women have infertility center in Sarim. The population studied all infertile women referred to Mrkznabarvry city Sarim has been Given that this research is quasi-experimental with pre-test and post-test with control group and placement on a non-random and is voluntary، the sample size for training reality therapy in infertile women referred to Mrkznabarvry city Sarim was 30. Method of data collection to measure the variables of the study، Connor-Davidson Resilience Scale (2003)، life expectancy questionnaires Schneider et al. (1991)، the World Health Organization Quality of Life Questionnaire (1989)، as well as teaching reality therapy based on treatment protocols during 8 sessions and the questionnaire was conducted on a sample. To analyze data، descriptive statistics (frequency، percentage، mean، standard deviation، variance and plot the ...) and inferential statistics to test the research hypotheses test (ANOVA and Tukey post hoc test) software environment for spss was. The results showed that: learning ways to increase resilience and improve the quality of life of patients unfertilized reality therapy، but had no effect on their life expectancy. Results also indicate the impact on the subscales of reality therapy resilience، but also spiritual reality training of health effects was not significantly different.
خلاصه ماشینی:
"روش پژوهش با توجه به شاخص ها و اهداف پژوهش ، پژوهش حاضر یک پژوهش نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است که تقسیم گروه نمونه به دو گروه آزمایش و کنترل به روش غیرتصادفی و داوطلبانه میباشد که به بررسی آموزش واقعیت درمانی بر افزایش تاب آوری و امید به زندگی و بهبود کیفیت زندگی زنان نابارور مرکز ناباروری شهر صارم پرداخته است .
بحث ونتیجه گیری در مبحث آموزش واقعیت درمانی بر افزایش تاب آوری و امید به زندگی و بهبود کیفیت زندگی زنان نابارور به طور شایع در بررسی روند شکل گیری تئوریها و نظریه های مختلف عوامل اثرگذار گوناگونی در سطح اجتماعی در خصوص بیمارانی که توسط موسسات خدمت دهنده مورد حمایت و آموزش قرار میگیرند، دیده میشود که با بررسی درک اجتماعی و سطح بینش افراد به عنوان یک جراحی آسیب شناسانه تمامی این عوامل به طرق مختلف ، اثراتی را از خود برجای میگذارند که نیازمند یک انسجام کلی در نظام عملکردی و تدبیر و برنامه ریزی در به حداقل رساندن آن میباشد.
برای تبیین این فرضیه می توان گفت از آنجایی که آموزش واقعیت درمانی گروهی میتواند موجب طرز تفکری مناسب شود و افراد می توانند طرز شناخت ارزیابی های غیرمنطقی و نامعقول خود را بیاموزند، طبعا به افراد قدرت می دهد تا با مشکلات پیش رو مقابله ی سالم داشته باشند، بر سختی ها فائق آیند و با جریان زندگی حرکت کنند، یا به عبارتی تاب آوری آن ها افزایش خواهد یافت ."