چکیده:
امروزه افزایش جمعیت و محدودیت در امکانات طبیعی و لزوم بهره برداری هرچه بیش تر و بهتر از امکانات موجود، اتخاذ تدابیری چون تاسطس نهاد مالکیت زمانی را همراه داشته است. در این زمینه مطالعات تطبیقی راه را برای استفاده از دستاوردهای نظام های حقوقی مختلف و رفع کاستی های حقوق داخلی هموار خواهد کرد.تصور عمومی بر آنه است که مالکیت زمانی در حقوق خارجی به معنی گونه ای از مالکیت است که در آن شخص در برهه ای از زمان مالک بوده و با پایان دوره ای مزبور مالکیتش منتفی می شود و پس از سپری شدن مدتی دوباره به وی باز می گردد. اما در این نوشتار به اثبات می رسد که نه تنها چنین پنداری صحیح نیست، بلکه می توان مالکیت زمانی را در حقوق انگلستان به مالکیت های مشاع در حقوق ایران شبیه دانست، اگرچه نمی توان از تفاوت های این دو نهاد، همچون عدم وجود مالکیت بالفعل در غالب مصادیق مالکیت زمانی در حقوق انگلستان و وجود آن در حقوق ایران ، چشم پوشید.
خلاصه ماشینی:
با توضیحاتی که آمد معلوم می - شود هر چند در قرارداد مالکیت زمانی از جهت زمان استفاده و بهره برداری از مال موضوع قرارداد همواره محدودیت وجود دارد، اما این محدودیت موجب تغییر ماهیت مالکیت مطلق و بدون قید و شرط در قرارداد مالکیت زمانی نخواهد بود، زیرا دارنده ی حق مالکیت زمانی حقی فوری و نامحدود برای تصرف و بهره وری از ملک از تاریخ انتقال آن خواهد داشت .
علاوه بر این لازم است منافع مالکان مشابه یکدیگر باشد؛ برای مثال چنان چه "الف " به عنوان مالک ، حق عمری نسبت به ملک خویش را به "ب " و "ج " اعطا نماید و هم زمان حق مالکیت مطلق را نسبت به همان ملک به "د" انتقال دهد نام بردگان مالکین مشاع ملک مزبور به شمار نخواهند آمد.
در حقوق ایران نیز صرف نظر از مصوبه ی شورای عالی میراث فرهنگی ، که انتقال مالکیت مشاع مشروط به شرط مهایات را صحیح می داند، با مطالعه در مبانی حقوقی ایران و فقه امامیه ، می توان به طور قطع به این نتیجه رسید که مالکیت زمانی در قالب عقد بیع قابل انتقال می باشد چرا که عقد بیع عقدی است که برای نقل اعیان در نظر گرفته شده است .
گفتار سوم : دایمی بودن مالکیت همان گونه که در بخش اول دیدیم ، مالکیت زمانی مالکیتی در حقوق انگلستان / گونه ای از کامل ترین مالکیت های رایج در این کشور می باشد که از آن با عنوان " Fee Simple Absolute in Possession" یاد می شود.