کفش های ما هم کتانی بود معرفی و نقد

"زیرا جسارت‌ مضامین،در جوامع جهان سومی،فقط در محدوده‌ی شیوا ارسطویی فیلم دختری با کفش‌های کتانی،با عیاری بالا،مدعی اجرای آن‌ ویژگی‌های درونی‌ست از نسل زن‌هایی که در هر زمان و هر مکانی‌ که باشند،وارث عارضه‌ها ناشی از خلقت‌شان هستند. ولی‌ فیلم«دختری با کفش‌های کتانی»،با عیاری بالا،مدعی‌ اجرای آن ویژگی‌های درونی است از نسل زن‌هایی که‌ در هر زمان و هر مکانی که باشند،وارث عارضه‌های‌ ناشی از خلقت‌شان هستند. ورود دختر با بدنی بی‌گناه و متشنج به اتاق«امتحان‌ معصومیت،به معنی دست‌نخوردگی»،و خروج‌ بهت‌زده‌ی او از آن اتاق شوم،می‌تواند از فلسفی‌ترین‌ صحنه‌های سینمایی جهان به شمار آید،بی‌آنکه‌ تداعی یک سیستم فرهنگی-اجتماعی متعلق به زمانی‌ یا مکانی ویژه باشد. این تازه‌ آغاز کار است!مردهای کهنه‌کاری را می‌شناسیم که‌ شیوه‌شان در استفاده از جنس مخالف همین ورود از طریق ذهن و روح طرف مقابل‌شان است!ولی حرف‌ فیلم«دختری با کفش‌های کتانی»،حرف‌هایی از این‌ دست نیست،گرچه اثر خوب،به نسبت مخاطبش، تداعی هر نوع حرفی می‌تواند باشد."