چکیده:
بروز پیامدهای مختلفی چون صنعتیشدن جوامع، جنگ جهانی اوّل، تضاد طبقاتی، مفاسد اجتماعی، نظامهای سیاسی مستبد، حکومتهای استعماری و نظایر آن، سبب شد که شماری از نویسندگان و شاعران در فرانسه گرد هم آمده، ادبیّات پوپولیستی را بنیان نهند و توجّه قشر روشنفکر ادبی را به این مقوله جلب کنند؛ از آنجایی که گرایش به این مکتب در ایران و دولت عثمانی و در کشورهای تابعۀ این حکومت، نظیر مصر چشمگیر بوده است، از این رو، در این جستار، تلاش شده است تا به بررسی جنبههای گوناگون تفکّرات پوپولیستی در شعر میرزادۀ عشقی و احمد شوقی پرداخته شود؛ چراکه شحصیّتهای مذکور در جریان انقلاب مشروطۀ ایران و نهضت بیداری مصر، با تکیه بر سلاح قلم در جهت آگاهی و بیداری قشرهای مختلف جامعۀ خود گامهای مؤثری برداشتهاند و مطالعۀ مجموعه اشعار آنها بیانگر این است که این شاعران، نهتنها از پیشگامان تجدّد، نوگرایی و استقلالطلبی ملّتهای خود بودهاند؛ بلکه از پیشقراولان ادب معاصر ایران و مصر نیز هستند که شعر را از دام سنّتهای کهن و مدایح پادشاهان رها کرده و در خدمت مردم و جامعه قرار دادها ند.
خلاصه ماشینی:
بررسی تطبیقی اندیشههای پوپولیستی در شعر میرزادة عشقی و احمد شوقی 1 حسین صدقی 2 استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، ایران فاطمه معنوی 3 دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، ایران چکیده بروز پیامدهای مختلفی چون صنعتیشدن جوامع، جنگ جهانی اول، تضاد طبقاتی، مفاسد اجتماعی، نظامهای سیاسی مستبد، حکومتهای استعماری و نظایر آن، سبب شد که شماری از نویسندگان و شاعران در فرانسه گرد هم آمده، ادبیات پوپولیستی را بنیان نهند و توجه قشر روشنفکر ادبی را به این مقوله جلب کنند؛ از آنجایی که گرایش به این مکتب در ایران و دولت عثمانی و در کشورهای تابعۀ این حکومت، نظیر مصر چشمگیر بوده است، از این رو، در این جستار، تلاش شده است تا به بررسیجنبههای گوناگون تفکرات پوپولیستی در شعر میرزادۀ عشقی و احمد شوقی پرداخته شود؛ چراکه شحصیتهای مذکور در جریان انقلاب مشروطۀ ایران و نهضت بیداری مصر، با تکیه بر سلاح قلم در جهت آگاهی و بیداری قشرهای مختلف جامعۀ خود گامهای مؤثری برداشتهاند و مطالعۀ مجموعه اشعار آنها بیانگر این است که این شاعران، نهتنها از پیشگامان تجدد، نوگرایی و استقلالطلبی ملتهای خود بودهاند؛ بلکه از پیشقراولان ادب معاصر ایران و مصر نیز هستند که شعر را از دام سنتهای کهن و مدایح پادشاهان رها کرده و در خدمت مردم و جامعه قرار دادهاند.