یادداشتی بر فیلم متولد ماه مهر به کارگردانی احمد رضا درویش: فیلمی نه برای زنان ایران معرفی و نقد

"اما در صحنه‌ی بعد هنگام خروج از دانشگاه چنان‌که هیچ اتفاقی نیفتاده و دختر تمامی این تلاش و مبارزه را برای جلب توجه‌ دیگران همچون نمایشی بازی کرده است،با خونسردی‌ به محل کارش می‌رود و جلو چشمان حیرت‌زده‌ی پسر با همکارانش احوالپرسی و شوخی می‌کند و زندگی‌ روزمره‌اش را از سر می‌گیرد. این نما که با یک حرکت پیوسته‌ دختر را در حالت خوابیده در حال مطالعه نشان‌ می‌دهد به جای نمود گذشت زمان یا نمایش نوع علائق‌ و آشفتگی‌های دختر،نکته‌ی دیگری را تفهیم می‌کند: حضور زن به عنوان موجودی سطحی‌نگر و ظاهرپسند و ریزه‌خوار که از هر خرمن دانه‌ای و از هر محمل ذره‌ای‌ بیش نمی‌خواهد و نمی‌داند و یا نمی‌تواند. دختر که‌ در بحران و خطر چاره‌ای جز جیغ کشیدن نمی‌شناسد در پایان نیز با فراموشکاری و سربه‌هوایی دخترانه و جا گذاشتن پلاک‌ها که قرار است نمادی از ارزش والای‌ شهیدان باشند،مرگ را برای مرد به ارمغان می‌آورد."