چکیده:
از آنجا که بیکاری و تورم دو متغیر هدف در سیاستهای اقتصادی بوده و در بسیاری موارد سیاستگذار ناچار است برای رسیدن به یکی، دیگری را قربانی کند، این سوال مطرح میشود که ترجیحات جامعه بین این دو هدف چگونه است. پاسخ مناسب زمانی حاصل میشود که میزان اثرگذاری هر کدام از این دو متغیر بر رفاه جامعه برآورد و مقایسه شود. در این مقاله، اثر بیکاری و تورم بر شادی به عنوان شاخص رفاه مورد برآورد قرار میگیرد. این برآورد در دو نمونه از دادههای پانل انجام میشود؛ نمونه اول شامل 146 کشور جهان است که شاخص شادی برای آنها محاسبه شده و نمونه دوم فقط ایران و کشورهای همسایهاش را شامل میشود. نتایج حاصل از تخمینها نشان میدهد در هر دو نمونه، بیکاری نقش موثرتری در کاهش شادی و رفاه دارد. در نمونه ایران و کشورهای همسایه، قدر مطلق ضریب بیکاری تقریبا 4/ 2 برابر ضریب تورم است. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که در ساخت توابع زیان اجتماعی و همچنین شاخص فلاکت، وزن بیکاری بیش از تورم بوده و این وزن با توجه به گروه کشورهای تحت بررسی، میتواند متفاوت باشد.
Since the unemployment and inflation are two target variables of economic policies and in many cases policy-makers have to sacrifice one for another، the question arises that what is the preferences of society between these two targets. The appropriate answer can be obtained when the effect of each variable on welfare is estimated and compared with each other. Therefore، in this paper، the effect of unemployment and inflation on happiness as an index of welfare is estimated. This estimation is done with two panel data samples. The first sample consist of 146 countries that happiness index is calculated for them and the second sample only includes Iran and its neighbors. The results show that in both cases unemployment has more effect on reducing happiness. In the sample of Iran and its neighboring countries، the absolute value of unemployment coefficient is 2.4 times higher than that of inflation. Accordingly، it can be concluded that in construction of social loss functions and also misery indices the weight of unemployment must be greater than inflation and the proposed relative weight for Iran is 2.4.
خلاصه ماشینی:
"در گذشته جهت تشکیل توابع زیان اجتماعی در مطالعات کاربردی به طور معمـول از وزن های نسبی فرضی بین بیکاری و تورم و سناریوسازی استفاده میشد، اما به تازگی بـا توجه به محاسبه شاخص هایی همچون رضـایت از زنـدگی و شـادی در سـطح بـین المللـی، مطالعـاتی در زمینـه تخمـین ایـن وزن مبتنـی بـر میـزان اثرگـذاری تـورم و بیکـاری بـر ایـن شاخص ها به عنوان شاخص رفاه صورت گرفته است .
البته برای تحلیل شرایط یک کشور نظیر ایـران، بهترین حالت تخمین معادله مطرح شده به صورت سری زمانی است ، اما مشـکل اینجاسـت 1- Agan, Sevinc and Orhan 2- Di Tella and MacColloch 3- Gandelman and Hernandez- Murillo 4- Helliwell, Layard & Sachs 5- The Earth Institute, Colombia University 6- World Development Indicators (WDI) که شاخص شادی هنـوز یـک شـاخص نوپاسـت و سـری زمـانی آن بـرای ایـران یـا دیگـر کشورها وجود ندارد.
جدول (٦)- نتایج تخمین برای الگوی مربوط به ایران و کشورهای همسایه نام متغیر ضریب تخمین زده شده آمارهt prob عرض از مبدا 3/756 5/55 0/0000 نرخ بیکاری -0/058 -3/15 0/0039 نرخ تورم -0/024 -2/11 0/0491 شاخص توسعه انسانی 3/43 3/92 0/0005 R2 0/ 67 F Prob 0/0000 Durbin Watson:1/ 96 از آنجا که ضرایب به دست آمده تصادفی هستند، به منظور اطمینان بیشـتر از نتیجـه حاصله (بیشتر بودن اثر بیکاری بر شادی به نسبت تورم)، فرضیه برابـری ضـرایب بیکـاری و تورم مورد آزمون قرار می رد."