خلاصه ماشینی:
"برای هر حساب،اعضای تیم حسابرسی باید شواهد به دست آمده در طول آزمونهای حسابرسی را در کاربرگها گردآوری کنند تا نسبت به وجود یا عدم تحریفهای بااهمیت در آن آگاهی یابند (Arens and Loebbecke,1994) پس از اتمام آزمونهای حسابرسی،کاربرگهای حسابرسی جمعآوری شده و برای اطمینان از تنظیم کامل و صحیح آنها توسط سرپرست حسابرسی مورد بررسی قرار میگیرند (Ramsay,1994) .
اما در تدوین شیوه بررسی حسابرسی،متغیرها با هم اشتباه نمیشوند زیرا احتمال خطر تحریف برای حساب خاصی ممکن است بالا یا پایین پیشبینی شود بدون توجه به اینکه شواهد بدست آمده در مورد این حساب در ابتدا یا پایان فرایند بررسی مورد آزمون قرار گرفته باشد.
این تحقیق نشان میدهد که چگونه دو عامل موجود در محیط بررسی کاربرگهای حسابرسی شامل استباط درباره احتمال خطر تحریف و راهبردهای سازماندهی فرایند بررسی،با یکدیگر ترکیب میشوند تا عملکرد بررسی را تحت تاثیر قرار دهند.
بررسی شواهد بدست آمده از گزارشهای حسابرسی، حسابرسان شرکتکننده در این تحقیق نشان میدهد که 53 درصد از شرکای موسسات حسابرسی از راهبرد مبتنی بر احتمال خطر استفاده میکنند و 56 درصد دیگر سایر راهبردهایی را به کار میبرند که عمدتا حسابهای با احتمال خطر بالا را در پایان فرایند بررسی نهایی حسابرسی ارزیابی میکنند.
به طور کلی،نتایج حاصل از تحقیق فیلیپس(6991)به حسابرسان پیشنهاد میکند که میتوانند با آزمون حسابهای دارای احتمال خطر بالا در ابتدای فرایند بررسی نهایی،کار خود را بهتر ارائه و با سازماندهی کردن فرایند بررسی طبق این روش،در شیوه گردآوری شواهد از حسابهای دارای احتمال خطر بالا و برقراری ارتباط بین این شواهد با سایر شواهد بدست آمده در بخشهای دیگر، تغییر چشمگیری را در کاربرگهای حسابرسی مشاهده کنند."